bugün

bahçeşehir üniversitesi

bir gün önünden geçerken yeri itibariyle burada okuyanları çok kıskanıp alayına sövmüştüm(içimden tabi eheh). Neyse ondan 6 ay sonra filan işe girdim ve patronumla sohbet ederken oğluşunun orada okuduğunu öğrendim. vay anasını lan, işte fakirlik böyle bir şey.
ekleme: bu arada oğlunun ev kirası da maaşım kadardı neredeyse. bir de ileride meslektaşım olacak. lan ne işler.