yazın her sabah oğlunu işe götüren baba

küçük yaşta çalışmaya başlamış biri olarak bazen çok iyi bulduğum durumdur. küçük yaşta birazda olsun itilip kakılmayı gören ve az da olsun ezilen insan birazda olsun hayata karşı dik durmayı öğrenir. herhalde baba yüreğidir çocuğunun ellerini patlamış bir şekilde üstü başı yağ olmuş görünce üzülecektir. ama ben 17-18 yaşına gelmiş ve daha hiç bir işin ucundan tutmamış beceriksizler tanıyorum. anne babanın acıma duygusundan yararlanıp her yaz yan gelip yatmış. ya 10 yıl sonrası? bir üniversite mezunu olup iş bulamazsa oksijen israfından başka bir şey olmayacak. ben de şunu bilir şunu söylerim 'babama beni küçük yaşta işe verdiği için severim' küçük yaşta özel sektör denen şeyin lanetlik seviyesini tattım,pişman değilim.