ülkücülük

türklerin son kalesidir.
ülkücülerin tek derdi pkk, maocular ve kominist tayfadır. hani bu kominist tayfa ''amerikan askeri'' diye hitap eder ya işte o tayfanın ilk önce aynaya bakıp rus ve çin'i neden çok sevdiğini sorgulaması gerekir.
ülkücüler kürşad'a, alparslan'a, fatih'e, atatürk'e aşıktır, onları örnek alır. diğer tayfa ise che ve benzeri yabancı şahsiyetlerin fikirleri peşinde koşarlar, yabancı hayranıdırlar.
ülkücüler sabırlıdır, candır yeri geldiğinde belirtilen tayfa dışında yer alan sol görüşlü kişilerle bir kahvede karşılıklı sıcak bir çay yuvarlayıp devlet meselelerinden de konuşur, tavla da atar.
ülkücüler devlet tarafından ihanete uğrasa bile yine severler çünkü onların sevgisi karşılıksızdır. diğer tayfa ise devletin polisini ve askerini öldürmekten asla çekinmezler.
ülkücüler ortaasya'dan gelen türklerin islam ile taçlandırılmış halidir, sürekli nefsleri ile çatışma halindedirler. diğerleri ise sürekli dinleri karalama peşindedir.
ülkücüler kendilerine kurşun atılmadıkça asla saldırmazlar. diğerleri ise hain pusulardadır.
ülkücüler hep iyi midir?
tabii ki hayır. içlerinde bu davayı güç olarak kullanmak isteyende vardır, sarhoşu da vardır yani kötü insan vardır bu zaten insanın olduğu her yerde olan bir sorundur.
ülkücüler faşist damgası yer. ama nedense bir kürt, abaza, laz, çerkez, boşnak ve daha bir çok etnik köken aynı ocağın adamıdır.
vatanlarını canlarından çok sevmeleri faşistlik ise varsın olsunlar hatta faşistlerin kralı olsunlar.
en azından vatanları bellidir.