ben bu yazıyı sana yazdım

sevgili abiciğim,
ben küçükken seninle bakkala gitmişiz, gelirken yolun ortasına oturup ben gitmicem diye ağlamışım. sen de başımda beklemişsin. ben olsam seni beklemez giderdim. işte bu yüzden seni çok seviyorum canım abim.

yine küçüktüm, hem de çok küçük.. hatırlarsın.. annem ve babamın düğün fotoğraflarına bakıyorduk. annemin kucağında bir erkek çocuğu vardı: "vooaaaaa bak o çocuk benim. annemle babamın düğününde ben vardım da sen yoktun" demiştin bana. ağlamıştım, kızmıştım, niye ben yoktum da sen vardın? kıskanmıştım çok. ama şimdi düşünüyorum da iyi ki yoktum annemlerin düğününde ve biliyor musun annemin kucağındaki çocuk gerçekten de sendin. çünkü bizimkiler seni çöpten bulmuş lan. gundiii. ehehhh. doğum günün k. o. felan yani.. vuuuuuvv uyuz abim benim.