kaybedenler kulübü

çok yalnızlı bir film.

bu filmden insanın yalnızlığını anlayacakmışız. vay anasını ya. alt metinde "sikiş dönderiyoruz ama biz de yalnızız be abi" vurgusu var da biz mi göremedik lan? abi üzülme ya, bak adamlar köfte yiyebiliyorlar, sevişebiliyorlar ama onlar da yalnız.

hayır da peyami safa'nın yalnızız'ını okuyunca "bu ne lan bok gibi" dersiniz diye korkuyorum.
gemi demişken bu ülkede "gemide" diye bir film yapıldı, bir allah'ın kulu da gemici zihniyetiyle izlemedi, niye acaba?