imkansız

Islak üstüne rağmen koştu su birikintsii ile dolu sokaklarda...
Düşen her yağmur damlası Yüzüden ve saçlarından akarken sanki ruhundaki kiri atıyordu...
Koşarak ıslanarak kaybettiklerini kazanabilme düşüncesi bile içindeki kıpırtılara yetiyordu...
Kaybetiği en büyük şeyi masumiyetini kazanmak...
Yaşanmışlıkların ağır pis kokusunu üzerinden atabilmek...
Tıpkı bir fahişenin hamam macerası gibi...
Saf bir sabaha gözlerini açabilmek...
imkansızdı...
imkansıza imkan sağlayabilmek...
Ya da en iyisi biraz da olsa kendini kandırabilmek...
Yeter miydi ıslak bir vücut ve binlerce damlayla arınabilmek...
Her zaman daha fazlası gerekti ve bu kez de öyleydi...