camide namazdayken şampiyon cimbom diyerek kaçmak

zamanın birinde yaptığım sabır testlerinden biri.

kanka o dönemlerde ateistim. gücümü sözlükten alıyorum. daha doğrusu ekşici ateistlere ve onların savlarına bakıp gaza geliyorum. bu herifler ateistse kesin bi bildikleri var yanılmıyolar bence deyip ateist oldum. kelime-i şehadetin tersini bir kağıda yazıp okudum. artık bir ateisttim. üstüne metal müzik de dinliyor hatta kısmen icra ediyordum.

fakat bunlar ççılgın tuhuma yetmiyordu. daha extreme bi şeyler yapmalıydım. arkadaşım abdullah ile bu fikir aklıma geldi. namaza gidecektik. cemaatler namaz kılarken millet secdeye eğilmişken şampiyon cimbooom ulan diye bağırıp kaçacaktık. oldukça riskli bir işti. fakat planımızı önceden yapptık. merkez camisini gidip önceden inceledim. krokisini çizmiştim. planı, koşma hızımızı, hocanın namaz kıldırma hızını rekat/dk olarak hesaplayıp işe giriştik. abdullah ile gittik camiye. arka sıralarda bir yer edindik. ön tarafa gitmeye götümüz yemedi. neyse namaz başladı millet secdeye eğildiği gibi canaydın başkan cimbom şampiyon ulan diye bağırıp topuğu verdik amına koyim. kimse namazını bozmadı ama yine de korktuk rahat bi 800 metre koştuktan sonra bir pasajın içine saklandık. bizi kimse bulamadı. bir ateist olarak görevimi tamamlamış hissediyordum kendimi.