defne joy foster ı savunmak

ölmüş bir insanın özel hayatını rezillik olarak adledip, kendini tövbe haşa allah yerine koyup, cehennemliktir yargısında bulunmaktan daha bi güzel uğraştır.
insanları yargılamak, infaz etmek bizim haddimize değil.
insanların kötü yanlarını ayıklamaktansa, iyi yanlarına dört elle sarılıp, ayıplarını kapatmayı yeğleyenlerden olalım lütfen.
defne joy foster veya bir başkası özel hayatında nasıl çıkmazlar içine girmiştir, neyi neden yapmıştır, hiçbiri üzerimize vazife değildir.
biz defne hanımı 2 yaşındaki oğlunu seven, yaptığı işi candan ve tüm sevecenliği ile yapan güzel bir insan olarak hatırlamak istiyorsak bundan kim ne için rahatsızlık duyuyor anlamıyorum, anlayamıyorum.
kusursuz değiliz hiçbirimiz.
kusurlarımızı gözardı etmek adına başkalarının kusurlarına tüy dikmeyelim lütfen.
önce kendimizle barışalım. sonra tüm insanlarla.
eleştirecek değil de beğenecek, sevecek, mutlu olabilecek birşeyler arayalım hayata dair.
arayalım ki insan sıfatını sonuna kadar hakedelim.
birileri arkamızdan tüm samimmiyetiyle insan insandı diyebilsin.
bir tek ben değilim biliyorum.
biliyorum benim gibi yüzlerce, binlerce insanoğlu var bu ülkede.
ve tüm içtenlikleriyle diyebiliyorlar ki defne joy foster tam manasıyla, her manasıyla güzel insandı.
güzel insanlar güzel düşüncelerle hatırlanır.
defne joy foster önceki gün olduğu gibi, kaybetmenin burukluğu olsa da bugünde yüzümü güldrmeye devam ediyor.
ben çirkinliklere yavşakça sırıtan insanlardan değilim.
güzelliklere içtenlikle gülümseyen insanlardanım.
gülebiliyorum çünkü güzel insandı.
insan insandı defne joy foster.
dini, kimliği beni hiç mi hiç ilgilendirmiyor.
huzurlu bir şekilde ve içtenlikle allah rahmet eylesin diyebiliyorum çünkü insanları hüzünlerinden, umutsuzluklarından sıyırıp, bir an olsun gülümsetebilen böylesine güzel bir insanı allahımın güler yüzle karşılayacağını gayet iyi biliyorum.