bugün

sevdiği entry'ler

işsizlik

iş bulamama ya da iş beğenmeme durumu.

Çok uzun süren bir iş arama sürecinden sonra iş aramayı bıraktım. Çünkü piyasa sizi buna mecbur ediyor. Bu duruma gelmeden önce ben de "nasıl iş bulunmaz ya çalışacak olana her yerde iş var." Derdim ama öyle olmuyormuş.
Öncelikle bütün sektörlerde artık çok sıkı bir şekilde torpil dönüyor, bu yüzden eğer kişiliğiniz el veriyorsa bir tanıdık bulup bir yere yerleşme şansınız var.
Ha hiç mi torpilsiz iş yok derseniz, var. Ama bunun için de at gibi olmanız lazım. Yani çok iyi bir görünüşe sahipseniz de iş bulma imkanınız var.
Bunlar dışında, okuduğunuz bölümün, aldığınız eğitimlerin, bildiğiniz dillerin hiç önemi yok. Mecburen kendi sektörünüz dışına itiliyorsunuz. Okuduğunuz bölümle hiç alakası olmayan işler yapmak durumunda kalıyorsunuz. Sonra da gelsin "ben bu işi yapmak için mi o kadar yıl okudum?" Bunalımı. Gelsin "ailemin gözüne batıyorum" gerginliği. Gelsin "evlensem mi ne yapsam "çaresizliği.
Umudunuzu kaybetmeyin arkadaşlar, bu devran elbet bir gün dönecek.

Ekonometri okumuş bir gelinlik tasarımcısından notlar.

uludağ sözlük

Yıllar içerisinde değerini iyice kaybetmiş platform.

Yazarların yarısının kafatasının içine kuşlar yuva yapmış. Boş yani, ot, çöp, saman.
Cidden kayda değer birilerini okumak istesen sayı yirmiden yukarı çıkmaz.

Milli bayramlarda Atatürk'e sövmeyi, dini bayramlarda islam'a giydirmeyi bir halt sanan, hayattaki tek başarıları nefes alma işini sürdürmek olan insanlarla dolu burası.
Bunun bir diğer adı fotosentez.

Daha önceleri sözlük ben gibi düşünmeyeni de okuma aracıydı benim için fakat durum özellikle son iki yılda iyice çığrından çıktı.

Edip Cansever başlığına "osbir " yazan adam var. Adamın profiline bakıyorsun bütün entryleri "osbir" üzerine kurulu. Tek dostu sağ eliyle sadece sözlüğe "osbir" yazmak için vedalaşıyor belli.

Yani dostlar sözlükte altı sene içinde gördüğüm tek şey kaybetmek. Önce zeka kaybediyoruz, zaman içinde düşünmek işini hobi olarak yapan insanlar var etmeye başladık. Etik duygumuzu, vicdani değerlerimizi, saygıyı, mizahı.. sonuç hep zayiat.