bol hediye alın. kendisini değerli hissetttirin.

tutarlı olun. yapamayacağınız sözler vermeyin. ya da verdiğiniz sözleri tutun.

ara sıra "höt" deyin. ağırlığınızı hissettirin. ancak bir şarkıda da ağlayabilin.

kıskandığınızı gösterin. abartmadan, ince.

saçlarını, makyajını, kilolarını hep övün. kadınlar kendilerini güzel görmemeye meyilli.

sizi değiştirmeye çalışacaktır. yumuşayın, ama değişmeyin. değiştiğiniz zaman, uğraşını elinden almış oldunuz demektir.

ve,

asla güçsüz düşmeyin. ya da görünmeyin. hep güçlü olun.

müzekart'ı olana ve iş bankası kredi kartı olanlara girişi ücretsiz olan antik kent, açıkhava müzesi.

65 yaş üzerinden de ücret alınmıyor. diğer girişler 40 tl.

antik kentin içinde bir bölüm olan yamaç evler bölümüne girmek isterseniz, oranın girişine ekstra 20 tl vermeniz gerekiyor. o bölümde müzekart geçmiyor. 65 yaş orda da bedava.

yamaç evler kısmını ise kesinlikle tavsiye ederim. 2000 yıl önce yaşayan insanların, o dönemin zenginlerinin evlerine giriyorsunuz, duvar kağıtlarını görüyorsunuz. bozulmamış duvarları, salonları görüyorsunuz.

kesinlikle dünyada görülmesi gereken dünya kentlerinden biridir. en önemli dünya hazinelerinden biridir, belki roma'dan bile önce. ki roma agorasından kıyas olmaz derecede daha güzeldir.

efes konsülü burada olmuştur. yine ülkemizdeki bergama antik kenti ile yarışır.

zamanda yolculuk temalı beğendiğim alman dizisi.
dizi özetle; en son arrival filminde de değinildiği gibi, zamanın çizgisel bir doğru şeklinde olmadığını ve sadece ileriye doğru akmadığını, çevrimsel olduğunu, yani geçmiş-gelecek hepsinin aslında şu an aynı anda yaşandığını ve birbirini etkilediğini, ve ne yaparsak yapalım geçmişi değiştiremeyeceğimizi (bkz: büyükbaba paradoksu) , neden->sonuç ilişkisinin tersine de olabileceğini anlatıyor.
bundan sonrası spoiler içerebilir:
dizinin zamanda yolculuğu insan küçük bir kasabada birbirini tanıyan ailelerin ilişkileri üzerinden ele almasını sevdim. 10 bölümlük ilk sezonun ilk 5 bölümü hemen hemen hiçbir soruyu açıklığa kavuşturmazken, ki bence dizinin en eleştirilebilecek tarafı bu, son birkaç bölümde çoğu sorunun cevabını verdiler. sezonun ilk yarısı anlamaya çalıştığmız aile ilişkileri, ikinci yarısı solucan deliği kaynaklı zamansal paradoksların çözülmeye çalışılması idi. ancak ilk sezon itibariyle konuyu sonlandırma ve daha güzel bir şekilde bağlama bekliyordum, ancak açık kapı bırakarak sezon arasına gidildi. sonuç olarak ben diziyi konu, müzik, kurgu, mekan tasarımı ve oyunculuk olarak gayet beğendim. netfilix’ten bu tarz dizilerin devamını bekliyoruz.

bazı insanlarda bariz izmir kompleksi var, anlaşılıyor. ne geldiyse izmir ile alakalı geçmişte başlarına...

tartışmasız türkiye'nin en yaşanılası, en ileri, en demokrat, en güzel şehridir.

çok göç alıyor olması doğru, ama ona rağmen bile kişiliğini halen kaybetmeyen, geleni de kendine benzeten şehirdir.

ekşi'de b1916 nick'li yazar tarafından harika bir yöntemle, ince eleyip araştırılarak, taa 2011'deki entry'sinden yola çıkarak ifşa edilmiş yazar.

şimdi atatürk düşmanı lord eddard stark düşünsün. çevirip, kıvırıp dursun.

(bkz: yaa pelin kardeş çok rahat konuşuyordun)

(bkz: breaking bad)
(bkz: battlestar galactica)
(bkz: westworld)

evet bazı efsane dizileri daha yeni izleyebildim.

kendisine saygısı ve özgüveni olması.

kazanarak, şampiyonluğa, inşallah, bir adım daha yaklaştığımız maçtır.

çok önemli bir virajdı.

akhisar bize hep ters gelirdi, en korktuğum maçtı...

ama şener'in harika performansı, ve tam oynanması gerektiği gibi oynamamız, sonucunda harika bir zafer oldu.

şampiyonluk böyle önemli virajları kazasız atlatmaktan geçer, bu gece bu anlamda bizim için şampiyonluk yolunda güzel bir adımdı.

haydi fenerbahçe'm, aynı şekilde devamını getir bu sezon.

türkiye'nin en büyük, en kıskanılan kulübü.

sadece futbolda değil, her branşta...

kurtarıcımız.
deha.
büyük insan.

izmir'e yakınlığı.

çoğu otoriteye göre galatasaray takımıdır.

her şeye rağmen, bütün algı çabalarına rağmen, bu sene şampiyon olacaktır.

inşallah yine, dosta güven, düşmana korku salacaktır.

ve o şampiyon olunca, türkiye mutlu olacaktır.

çoğu yeni evli arkadaşta oluşan triptir.

evliler sanki evliler birlikteliğine üyedir, siz bekarsınız diye küçümsenirsiniz.

eskiden, bolca takıldığınız kankalarınız, evlenince "artık ben evliyim, sorumluluklarım var, boş zamanım çok yok, boş beleş gezemem, senle görüşemem, bekarlarla çok takılamam" triplerine girerler. bunu direkt söylemeseler bile hissettirmeye başlarlar. artık, bir kural varmış gibi, evliler evlilerle takılır. evliler "ay biz evliyiz" der, bekarlara vakit ayıramaz. sanki onların gözünde bekar olmak arızadır.

önce tartışmasız gol atması gereken takım.

bu gün attığı goller neydi öyle? galatasaray'ın haluk ulusoy zamanlarında attığı tartışmalı golleri akla getirdi...

uzallılarla neden kontak kurulamıyor?
uzaylı ararken, radyo sinyali dinlemek ne kadar mantıklı?
peki, uzaylılar var mı?

ufkunuz kaç katına çıkar bilemem ama, başka dünyalarla ilgili fermi paradoksunu baz alan şu yazıyı baştan sona okursanız, yeni bakış açıları kazanacağınız kesin:

(https://tr.wikipedia.org/wiki/Fermi_paradoksu)

şu linkin yararlı olacağını düşündüğüm sporseverler:

(bkz: http://www.coopersguns.co...os/exercise-encyclopedia/)

katı kurallardır:

"bir arkadaşının paylaşımını paylaşacaksan, önce o kişinin paylaşımını "beğenmen" gerekir."

"hergün facebook'ta 100 paylaşım yapan insanın, doğumgününde o gün hiç facebook'a girmemiş gibi yapması, paylaşım yapmaması, cool takılması, duvarına yazılanların sonlanmasını beklemesi"

gibi.

aslinda: zamaninda duzgun erkegin yuzune bakmayip, yanlis erkeklerin pesinde kosanlarin husnu kuruntusudur.

benim için çok çok geçmişe uzanan, çocukluğa uzanan bir hikayedir... herkesin kendince farklı hikayesi olma durumudur.

futbol..

biliriz bu kelimeyi, kahvedeki amcalardan;

futbol birbirini kızdırma sporu.

fanatiklikdir futbol.

ama sporda centilmenlik de vardır, biliyoruz o küçük beynimizde.

anlam veremiyoruzdur belki bu yüzden, bu kadar koyu taraftar olunmasına.

maç oynanmaktadır fenerbahçe ile galatasaray arasında.

ilkokul arkadaşlarımızın kimisi galatasaraylı, kimisi beşiktaşlı, kimisi fenerlidir.

elimizde çamlıbağ gazoz, kısa şortla, kahvedeki abilerimizin izin vermesiyle, o tek televizyonda, en ön sırada izliyoruzdur maçı.
galatasaray gol üzerine gol atmaktadır. ilk yarı 3-0 bitmiştir.

çocuklar acımasız olur malum. çevremdeki çocuklar, ilk yarı fener ile felaket dalga geçmektedir.
ama sadece çocuklar olsa anlarım. büyükler de.

hatta ikinci yarıya çıkan galatasaray futbolcuları da.

spor centilmenlik değilmiş sanırım.

galatasaray futbolcuları bile ikinci yarı başında dalga geçmektedirler rakip ile.
gariptir.

ben ise kısa şortumla pipetten çamlıbağ gazozumu içmekteyimdir. kahvede en ön sırada.
sonra fener golleri gelir. 1, 2, 3, 4.

az önce kahkaha atan arkadaşlar, abiler, sesizce dağılırlar. az önce rakibiyle dalga geçen galataray'lı futbolcular başları önde sahayı terk etmektedirler.

hani çocukken bir süper kahraman gelir, kötü adamın kahkahasını bastırır ya, gözümde öyledir.

maç sonunda o devre arasında kahkaha atan, rakibiyle dalga geçen arkadaşlar, abiler kaybolur. sessizce.

işte o an denilir, ya ben bu takımı, fenerbahçe'yi tutsam iyi olacak galiba. süper kahraman'ım olacak bu takım benim.
kötü kahkahaları bitiren. rakibin dalga geçmesine, unutulmaz ders veren.

galatasaray'ı yenmek değildi beni fener'li yapan. futbolun, sporun centilmenlik olduğunun devre arasında unutulmasıydı. galatasaray'lı futbolcular tarafından da. rakip ile dalga geçilmesi.

ve bunun bir karşılığının olması maç sonunda.

o gün bu gündür, fenerbahçe süper kahramanımdır benim. ilk yarı bitince dalga geçenleri, maç bitince sessizce dağıtan.
umut her zaman vardır.

işte o maç:

(bkz: https://www.youtube.com/watch?v=I7U2XL7xI8c)