şu anda ankara'da olmasını beklediğim havadır. derdime derman olacaktır.

aileyi mi yoksa kendini mi mutlu etme sorunsalı.

çağımızın gerisinde insandır. ilişki dediğin kendiliğinden başlar işte. soruların sebebi neydi ki ?

sürekli aptal yerine konuluyorum ve asla akıllanmıyorum.

artık son bulması gereken saçma reklamımsı.

bu ara teselli amaçlı sıkça duyduğum söz öbeği.

son bir sene içerisinde yaşadığım sıkıntı ve üzüntüler üzerine sormak istediğim sorudur. sahiden "allam ben sana naptım" ? yaşadığım onca üzüntüye rağmen hala mutlu olmayı hak etmiyor muyum ? kastım sadece bir saniye olsun sıkıntısız, dertsiz bir hayatımın olması, bir saniye olsun yüzümde bir gülümseme olması.

yapmayı düşündüğüm eylemdir.

adımımı attığımdan beri bana sıkıntı veren, doğru düzgün dost edinemediğim (arkadaş değil dost çünkü arkadaş edinmek çok kolay), hocaların haksızlıklarına katlanmak zorunda bırakıldığım, görmediğim çeşitlilikte psikopat insanlara tahammül etmeye çalıştığım güzide üniversitemde bir gün bile mutlu olmadığım için mezuniyeti kutlamanın benim için hiç bir anlamı yok. cübbeyi üstüme geçirip elime bir diploma tutuşturulunca kötü olan anılarım silinmeyecek.