şirketlerle devletlerin savaşı

doğrudan olmasa da dolaylı bir savaştır.

çok uluslu şirketler bulundukları yerde ekonomiye ve istihdama ciddi katkılar sunarlar. bu devletlerin alanıdır. görünürde bu şirketler devletlerin politikalarına uyar gibi olsalar da aslında kendi sistemlerini uygularken devlete verilen bir sus payıdır bu uyum süreci.

şirket devletle anlaşmadan var olamayacağını bilir, devlet bu şirketlerin ülkedeki faaliyetlerinin önemi bilir.

son yıllarda baskıcı devletlerde şirketsel öne çıkışlar artmakta.

bunun nedeni insanların mutsuz olması. devletin mutlu edemediği insanları şirketler mutlu etmeye başlamıştır. coca-cola'nın peru'da kimliklerin üstündeki resimleri mutsuz bulduğu için nüfusun yarısının kimlik fotoğraflarını kendisinin çekmesi buna net bir örnektir.