şikirsiz

kökeni eski olan, meymenetsiz manasına da gelen, genelde doğu akdeniz yörelerinde ve iç anadolunun bazı yörelerinde kullanılan sözcüktür. biçimsiz bir görünüşe sahip olan kişilere, suratında meymenet olmayan ya da tipsiz kişilere bu tabir kullanılır. yüzsüz, biçimsiz ve sevimsiz gibi anlamları da mevcuttur.
örnek bir cümleyle " ..yüzü şikirsiz, yaşlı bir adamdı..." şeklinde kullanılıyor.