üniversiteyi ailesinin yanında okuyan kız

kasiyerlik ile diplomalı kasiyer olma arasında kalmış kızdır. püüü.

Universiteyi ailesinin yaninda okumak istemiş olan kizdir. Rahattir. Gece aciktiginda yiyecek seyleri olur, yurtta kalan için olmaz mesela. Olsa bile oda arkadasim uyanmasin der aç aç uyursunuz. Usume sorunu da yoktur ama ogrenci evinde kalanin vardir. Her gun makarna yemez. Fakat bence belirli bir yastan sonra ailenin yanindan ayrilmak gerekiyor. Ayrilip her şeyi kendi basina halledebilmeyi ogrenmek. Her ne kadar "ben onlar olmadan yapamam" dese de ayrildiginda aslinda cokta kolay onlarsiz yapabildigini görmek.. imkaniniz varsa ayrilin. Tek basiniza hayati yasamayi ogrenin.

Buraya bekaret, vajina vs konularda yazan paramesyumlar icin diyorum, dedikleriniz kimsenin umrumda degil.

disari cikmak icin izin alir, eve belirli bir saatte donmesi gerekir ; henuz kendi ayaklarinin uzerinde duramaz. Ayni sey erkek icin de gecerli tabi.

Sosyal hayata düşkün, öyle kafe kafe geziyim okey batak vs atıyım biri değilse zaten sıkıntı yaşamayacak kızdır.

Ev işlerini daha iyi öğrenir, ha kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenemez belki ama sorumluluklarının bilincindedir.

önemli olan okumak, nerde kalarak okuduğu ya yurt işleticisini, ya da ev sahibini ilgilendirir.

bir erkek olarak şehrinde iyi üniversite varsa akıllılık ettiğini düşündüğüm kızdır. ben de çok daha iyi bir üniversiteye gitmeyeceksem şehrimde okumayı tercih ederdim macera aramaya gerek yok.

Bok gibi olay keske biraz daha a az başarılı olaydım da şehir dışına gideydim dedirtir ha yine gidilebilirdi ama puanın yetiyorken şehir dışını yazarsan babadan burs olarak üçün birini gelir.

Avantajdır.

kafelerde it gibi gezip tokmakçı peşinde koşmayan kızdır. hanım hatuncuk bir şekilde dersine gider gelir. zaten üniversitenin amacı da okumak. cima yeri değil.

üniversitedeki ilk 3 yılımı arkadaşlarımla çıktığım evde geçirdim. televizyon açmaya bile fırsatımız olmaz, sabah akşam kakara kikiri komşuları rahatsız ederdik. özgürdük. gece yarısı pijamalarımızla bahçeye iner çekirdek yer, onu kovalayan günlerde de kil maskeleriyle yediğimiz çekirdeklerin günahını çıkarırdık. birisi hasta oldu mu evde seferberlik ilan edilir, hasta olan arkadaş karantinaya alınır ve annelerden öğrenilen koca karı ilaçlarının biri gelir biri giderdi.

son 2 yıldır ailemle kalıyorum, ve farkediyorum ki aileden uzak yaşamıyormuşum. eğer şanslıysanız, aynı evi paylaştığınız arkadaşlarınız da ailenizden bir parça oluyor. elbette özgürlüğün getirdiği sorumluluklarla iyice annenize benzemeye başlıyorsunuz ama bence aile olmayı da asıl o zaman öğreniyorsunuz.

Yani yıl iki bin on sekiz (2018), başka şehire okumaya giden kız yoldan sapar, yanımızda okusun okuyacaksa tarzı kirsalda yasayan amca düşüncelerini benimseyip devam ettiren gençler var ve bazıları sözlükte. Hayretlik.

kolay kolay saplattırmaz.