ölüm

kendisini arzulayabilecek bir hayat yaşamayı istediğimdir fakat şu anki hayatım için biraz korkulasıdır.

not: işbu entry hesap verme korkusu olan bir yazar tarafından girilmiştir.

Son olmayan sondur.

(bkz: sonun başlangıcı)
(bkz: intro)
(bkz: sequel)
(bkz: fragman)
(bkz: trailer)

ölüm hak
(bkz: innâ lillâh ve innâ ileyhi Râciûn)

" her nefis ölümü tadacaktır" kur an ayeti.

Kaçınılmaz sondur. Ateistler in elini ayağını bağlayan akıbet. Müslüman ların ise endişesidir. imanlı ve az günahla gitmeyi amaç edinen muminler; hem dünyada vicdanı rahat ve iç sıkıntılardan uzak bir hayat sürerek iz bırakır, hemde ölümle birlikte cennet teki yerini alır.

Benim icin kurtulus.

Her şey yalan. Tek gerçek ölümdür.

ölenler hep haklı kardeşim.

hakkinda birinci agizdan hic bir bilgi olmadigi halde bu kadar konusulan bir konu daha yoktur. mechuldur.

Her nefis olumu tadacaktir.

çok yakın bir zamanda başıma geleceğini ciddi ciddi bir haftadır düşündüğüm sonsuzluğun başlangıcı.

Sonsuzluk...

Babamı kaybettikten sonra korkmadığımdır...
O oradaysa, iyi bir yerdir, olmazsa bile, babam güzelleştirmiştir mutlaka...

ölüm gelir alır.

Her ölüm erkendir.

hepimiz ölümü beklerken vakit öldürüyoruz sadece.

yaşamın sonudur. bir başlangıçtır.

Yaşamın ne kadar kıymetli olduğunu hatırlatır. Zaten az yaşıyoruz, fakir zengin önemli değil mutlu yaşayın. Bak okurken 10 saniyeniz gitti, hayır geri gelmeyecek.

Ölümden sonrasını düşünün.

"En fazla 1 yıl sürer 20. asırda ölüm acısı." dizesini aklıma getiren başlık. 21. yüzyılda heralde 4 aya düşmüştür bu süre.

Ölüm degil de geride kalmak zor. Birbirimizi yok yere kiriyoruz klisesine girmiycem çünkü ben bu mezarliktan cikar cikmaz siz bunu okuyup "hakkaten amk" der demez unutucaz. Normaldr oldugumuz gibi beyhude şeylerle gun tuketicez.

Sekiz yasinda ismi mucize olan bi kizin mezar tasini gordum. Ogretmenlerini cok severdi, arkadaslarini daha cok. Dilerim siz de seversiniz yazmislar. Neden yazmislar rahmetli mi istemis bilmiyorum ama mezar tasina bunlar yazilan bi kiz cok daha uzun yasamaliydi daha cok gulmeliydi diye dusunmeden edemedim. Icim ciz etti. Kimbilir geride kalanlar onu dusunmeden, hatirlayip canlari yanmadan bi gun gecirebiliyorlar mi?

Bazılarına göre bir sondur. Bazılarına göre ise bir başlangıç.

doğduğumuz gün başlayan süreç...

anne karnından çıktıktan sonra; yaşayacağı sevinçlerden, acılardan, gönle düşecek sevdalardan, ayrılıklardan ve belki huzurdan belki de yoksunluktan (yani her yönüyle acayip bir hikayeden ) bihaber bir şekilde ağlayan bebeklerin, günü geldiğinde ölürken çektiği acı ve yaşadığı korku aynı şeydir...

ölüm, bir hikayenin üçüncü bölümüne en sarsıcı sahne ile geçiştir.

bu sarsıcılığı hakkıyla verebilmek için ölüm en sonun da döner dolaşır kendini vurur da bu sahne o haliyle kabul edilir.

bir sondur, hiç olmamışcasına yaşanan onca yılın sonudur, umudun bittiği ve bunu farkında bile olmadığın bir andır.

bide kendine anlam katıp acizliğini gizlemeye çalışanların ikiyüzlülüğünü artık görmeyeceğin andır.

durmadan ağladığım için akıp giden göz yaşlarımın farkına varamamıştım. parmaklarıma dökülen bir damla göz yaşımın ıslaklığı, bazı şeyleri hatırlamamı sağladı. ölüm gibi mesela ..

tuhaf bir acı duyuyorum, henüz hiçbir şey kaybetmesem de kalbim acıyor. durup bir anda varlığımı sorguluyorum, işte bu anda hayattan kopuyorum.
yaşıyoruz ama bunların hiçbirini hatırlayamayacağız. vademiz dolduğu zaman elimizden bir şey gelmeyecek. tek bir saniye bile şansımız olmayacak, kim bilir nasıl eksik kalacağız. neleri bilmeden, tatmadan, duymadan, görmeden, hissedemeden gideceğiz.

korkuyorum ;
acı ve pişmanlık içinde geçen hayatımın böyle devam etmesinden, bana biçilmiş sondan korkuyorum.
burda nasıl yaşarsak yaşayalım, eninde sonunda öleceğiz. bunu bir an bile unutmaktan korkuyorum.
kendimi ifade etmekte hep güçlük çekmişimdir. çok şey demek isterim, ama o çok şeyi bir türlü istediğim şekilde anlatamam. içimdekileri söyleyememekten korkuyorum.
güneş yaradanın dünyaya armağan ettiği en güzel şeymiş, mutsuz olduğumda beni hayata bağlayan ikinci sebepti. güneşi tekrar tenimde hissedememekten korkuyorum.
bize verilen ömür kısa, güzel şeyler yapıp zamanımızın değerini bilmemiz lazım. her günü son günmüş gibi yaşayamamaktan korkuyorum.
anneme karşı çok hata işledim, ona hep üzgün olduğumu ve onu çok sevdiğimi söylüyorum. annemse bana hiç kırılmadığını söylüyor. bu hayatta beni karşılıksız seven tek insanı, mutlu edemeden ölmekten korkuyorum ..