çocukken çizilen resimlerdeki güneş

Ben hiç çizmedim, onun yerine hep hilal ay çizerdim.
Bir de deniz de hiç çizmedim hep çöl çizerdim.
Sonra gidip simyacı'yı çoğu kez okudum.

Belki bugda kaldım ama olsun...

yuvarlak, koyu sarı ve çizgisel halelidir.

ve yaz kış bacası tüten ev...

çocuk psikolojisinde "baba" figürüdür. yarım güneş babaya özlemdir. devamlı yağmur çizen çocuğun sıkıntıları vardır. çocuk resimleri psikolojide çok özeldir. nasıl yapıldığı, ne kadar yetenekli olduğu değil fakat figürler, yerleştirme,vs.
örneğin, resimlerinde kendini çizen çocuğun etrafındaki her şey ve herkes büyükse çocuk eziliyordur ve bir aşağılık kompleksi içindedir. okulunu devasa çizdiyse, okul korkusu vardır veya okuldaki öğretmenden korkuyordur,vs.

Bazen sol üst köşede tüm görkemiyle parlayan bir floresan lamba, bazen de iki yeşil tepenin arasında sıkışıp kalmış bir gaz lambasıdır.

'Belki bugda kaldım ama olsun...' ilginç.

Çocukken Çizilen Güneş figürü.

hep iki dağın arasından yeni doğardı.

Ağzı kulaklarında, kirpikleri upuzun; belli ki kadın... turuncu kırmızı ve açık sarıyla uzun haleler yapardım,
Ya da iki tepe arasında yine gülümserdi.

Hep köşeye cizerdim. Bir sure sonra bulutların arasına koydum her nedense...

Ne kadar da aynıyız. *smiley was here*

her zaman gülümser bir vaziyette ve etrafında chp simgesindeki oklara benzer şekiller bulunurdu.