çocuk varken boşanmak

Zor bir durumudur. Erkek için daha da zordur. Hem velayet anneye verilir hem nafaka üstüne bir de çocuğa para.
Edit: kadın hamileyken boşanılırsa ne olur? Yazarların fikrini merak ediyorum.

Erkek için de, kadın için de zordur...

Ama en zoru çocuk içindir muhtemelen.

Çocuk doğmadan boşanırsanız eski karınız daha çok zorlanıp size daha çok bilenecektir.

En önemlisi evlilik kötü gider iken çocuk sahibi olmaktır..

Nafakasını yiyeyim ...

Mutsuzluk bireylerin mutsuzluğu en önemlisi..

Gerek Ebeveyler, gerek çocuk için zor bir süreç olsa da, boşanmanın nerdeyse zorunlu hale geldiği, tatsızlığın nirvanaya ulaştığı, saygı ve sevgi unsurunun yitirildiği durumlarda, çocuğun var olması, sonucu değiştirmemelidir.

Her çocuğun, huzurlu, saygı ve sevginin telaffuz edildiği bir evde büyüme ve yaşama hakkı vardır.
Bunu, elinden almak, sorumsuzluğun en büyüğüdür!

Çocuk var diye mutsuz bir hayat yaşamak?

O daha saçma değil mi?

Lise son sınıftayken bir okul arkadaşımın anne ve babası boşanıyordu. Annesi maddi imkansızlıkları dolayısıyla arkadaşımı ve iki yaş küçük erkek kardeşinin velayetini babalarına bırakmış, kendisi de şehrin dışında ailesinin yanına yerleşmişti. Arkadaşım kendisini terkedilmiş hissediyor, annesine öfkeleniyor, annesinin ve erkek kardeşinin tüm çabalarına rağmen onu affetmiyordu.

Annesinin okula geldiği birgün, tüm çabalarına ve yalvarmalarına rağmen kendisiyle vedalaşmayı reddeden arkadaşımı ve gözyaşları içinde okul bahçesinden ayrılan annesini hiç unutmam. Kadın tüm dünyayı taşıyordu sanki sırtında.

Boşanmanın karşında; tarafların her biri hep biraz eksik, hep biraz mahzun bir çocuk sanırım.

Annemle babamın ben çok küçükken yaptığıdır. Bazı çocuklar için olumsuz şeyler yaratabilir ama bende çok olumlu etkisi oldu. Sadece biraz şefkat zaafı yarattı ama onun dışında vuku bulan her şey uzun vadede faydalı idi. iyi yapmışlar, zaten onların birlikte olması psikolojim için daha zararlı olurdu.

Dünya için küçük aile için büyük birşeydir.

korkunç geliyor bana. allah c.c. kolaylik versin o masumlara.

Boşanma gibi bir konu gündemdeyse muhtemelen kötü giden bir evliliktir. Kötü bir evlilik boşanmadan daha çok yıpratır bir çocuğu o yüzden boşanmak en mantıklısı.

Karı koca ayrı ayrı çocukla ilgilenmeli ve evliliklerini sonlandırmalı.

annemle babamın yaptığı en iyi şeydir. belki ipsiz uçurtma gibi büyüdüm, belki erken büyüdüm, belki zorlukları, çirkinlikleri erken farkettim ama beraber olsalardı eminim çok daha mutsuz olurdum. anne baba dahil kimsenin bir çocuğun huzurunu, psikolojisini bozmaya hakkı yok. olmuyorsa en güzeli yolları ayırmak.

Hamile kadın için zor.

Keşke olmasa tabi fakat evde huzur yoksa çocuk için en sağlıklısı ebeveynlerin boşanmasıdır...

anne babayı miktir edinde o çocuklara yazık boşanacaksanız niye bebek peydahlıyorsunuz. ha çocuğunu öldür ha öldürmeden mezara koy. olan çocuklara oluyor, genellikle anneler babadan hınç kin, intikam için kullanıp babaya karşı dolduruyorlar. babalarda bebeklerini iplemeyip yeni avrat bulup yeni bebek yapıyorlar. keşke evlilik için bir heyet olsa psikolog vb ehliyet verse alamayan evlenemese.

Çocuğa zor. Ne anneye ne de babaya.

çocuğun geleceğini mi düşünmeli yoksa ruh sağlığını mı ikilemi arasında karar vermesi çok zor olan boşanmadır.

Çocuk yaparken birkaç kez düşünmeli evli çiftler.

çocuklar kendileri istiyor ana babamdan boşan diyorlar sonucuna katlanacaklar.

Zararın neresinden dönersen kardır. Sende kardasın, kadında, çocukta. Yani öyle boş yapmasın bekarlar. Cehennemin ne demek olduğunu anlamak için o cehennemde bulunman gerek.

Kötüdür ama boşanmamak daha kötüdür. Mutsuzluk girdabıdır.