çocuk ruhlu bir babaya sahip olmak

güzel değildir derken...

ya babaya sahip olmak...

ya olmayan...

evet itici bir yaklaşım, sanki lüzumsuz..

baba ile çocuğunun rolleri değiştirmesine sebep olabilir.
kimi babalar salonda uyuyan çocuğunu koltuktan kaldırıp yerine yatmasını sağlamaya çalışırken sen her akşam "koltukta uyuma baba, kalk yerine yat." cümlesini dile getirirsin.

babanın yokluğunu anladığında bu sözleri geri yutacak ergen söylemi.

Dozunda olursa dünyanın en şanslı evlatlarındansınız bence. Ben babamı uykusundan uyandırır, saklambaç oynatırdım. Evin içinde koşturup dururduk, annem iki küçük çocuğuna seslenir gibi seslenirdi. Babam bana başka oyunlar da öğretirdi, ''hadi duralım biraz'' dediğinde ağlayacak gibi olurdum. Bana bisiklet sürmeyi de öğreten oydu, bilgisayar da oyun oynamayı da. Benimle beraber eğlenirdi. Benimle beraber büyüdü, ama daima doğru yolu gösterdi. Hala oturup konuştuğumuzda kendi çocukluğumuzu hatırlar güleriz. Ben büyüdüm, o yaşlandı. Ama aynı yaştayız biz. O daha tecrübeli ve yolumu aydınlatmaya çabalayan bir ışık sanki.

psikopat ruhlu babaya sahip olmaktan iyidir. hemi de kat be kat iyidir. çocuk ruhluya "yapma evladım, yapma çocuğum" dersin, anlar...
psikopatına "allah yaratmış" demezsin dalarsın hiç farketmez. (bu arada kimse "babaya el kalkar mı lan öküz!" demesin topuğuna sıkarım.)

dışarda çok ciddi gergin olan babanız sizleyken yumuşacık çocuksu bir adam oluverir. birlikte çizgi film izleyip çikolata yiyoruz satranç oynuyoruz onla konuşurken istediğim kadar saçmalayabiliyorum falan. iyi bişey yani.

Şerefsiz kansız bir babaya sahip olmaktan bin kat iyi durumdur.

(bkz: baba ruhlu bir çocuğa sahip olmak)
(bkz: aşkımızın meyvesi aytek)

babasıyla sizli bizli konuşan adam söylemi.

şanslı ve mutlu bir çocuk olmaktır. babayla bir olup annenin onaylamadığı her türlü haylazlığı yaparak anneye küçük çaplı cinnet geçirtmektir. yaşlılığını göremediğiniz, erken yaşta ölen babanıza dair güzel hatıralar biriktirme sebebidir.

Küçükken babam bana kızar gibi yapıp "oynama" derdi, sonra bir anda "şıkıdım şıkıdım" deyip dans etmeye başlardı. Annemle tartıştıklarında bana gelip "annen benle küstü" derdi, ben de babama taktik vermeye çalışırdım aklımca. Barışırlardı, gelip bana "çak!" yapardı.
Sesini bebekleştirerek "hannahcım, bir öpücük ver babaya" derdi. Öperdim babamı, her seferinde sanki ilk defa öpüyormuşum gibi huzurlu bakardı.
Misafirliğe giderdik, millet sohbet eder, babam bıyık altından gülerek candy crush oynardı. Zaten sohbetleri babama göre alt seviye kalırdı *
Atariye bayılırdı, sabahlara kadar oynardı eskiden. Yalnız bir kere abimle tank oynarken onları rahatsız etmişim diye dayak yemişim hatırlamıyorum ben dndmdmf keşke bunu yapmasaydı ama şimdi komik geliyor çünkü bu bile çocukça.
Ve daha bir sürü şey. Babam harika bir adamdı, çocuk ruhuna kurban olduğum.
iyi ki benim babammışsın, iyi ki babasının kızıymışım.
Seni seviyorum ve özlüyorum baba. Mekanın cennet olsun.

Şanssızlıktır.

bir gün olacağımdır.
gülmek varken neden bağıralım ki birbirimize.

söverken kimse karışmaz,
severken ayıpmış.

siktirin oradan.

Benim babamdır bu.Arkadaş gibi,evlat gibi yerine göre bir çocuk gibi.Onunla her şeyimi paylaşırım sevgi doludur,sarılır,öper.Ansızın çalan Tarkan şarkısına ölürüm sana zilli diye eşlik eder.Bende de ondan yadigar sanırım hep çocuk ruhluyum.Annem tam tersi iyidir ama duygusunu belli etmez.Bu açıdan şanslıyım.Allah uzun ömür versin.Canım babacığım seni tahmin edemeyeceğin kadar çok seviyorum.