zaman kekemeydi

Gün bitti, elindeki güller de soldu.
anımsanacak neler kaldı bugünden?
paylaşılmış olan nelerdi sımsıcak?
belki bir türkü söyleriz geceye karşı,
saçlarını tarazlayan bir şafak olur.

Zaman kekemeydi ve tarihe sızan.
soytarılar gördük genç ömrümüzde.
ölüm peşimize düşende bir göçebeydik.
suretimiz ağardı, kurulan darağaçlarına.
bütün sığınaklar uçurumlara açılırdı.

Rüzgâr suyu soğutsun, şu terli bedenlerimizi
ve aşkı düşünelim biz, destan yalnızlıkları.
konuşursak akşam olur ve yine yağmur yağar.
gidersek gülüşler azalır buralarda.
kim bulur kayıp adresteki dostları?

Bir karanlığa bakıyorum, bir de zamana.
ay büyüyüp bir gül oluyor ellerinde senin
ve ancak yeni bir yorumu oluyor aşkın.
saçlarından sızan bu karanlık yağmur,
ayın çağıltısıyla tutuşuyor begonyalar.

Saçlarındı diye düşünüyorum ömrümüzü
çözdükçe savrulan rüzgârdı saçların.
ve ikide bir aklıma düşüyor aynı soru;
Aşkı bilmiyorsam nasıl değiştiririm?
kendimi, seni ve bütün dünyayı...

ahmet telli

kül ve kil isimli şiir albümünde yer alan.