yitirilmiş büyüklük kompleksi

babası, dedesi toplumda sevilen sayılan ama kendisi bir baltaya sap olamamış kişinin "benim babam şöyleydi, dedem kahveye girdimi herkes saygıyla ayağa kalkardı" gibi repliklerle sunduğu piskososyopat durum.

bir örnekle genişletelim durumu:
eskiden çalıştığım köyde babasının mirasını yiyen bir eleman vardı. kendi ürettiği, kazandığı hiçbirşey yoktu. ayriyetten eleman ipnenin tekiydi.*
kendi övneceği hiçbirşey yoktu. ortamlarda hep "babam olsaydı şöyle yapardı, babam olsaydı bunu yapmazdı, benim bir babam vardı" cümlelerini kullanırdı.
eleman bir zamanlarki itibarını yitirmiş olmanın ezikliğiyle hep eskiden dem vurup kendini daha itibarlı bir konuma getireceğini zannediyordu.*

kişilerin yitirilmiş büyüklük kompleksi olabileceği gibi toplumlarında yitirilmiş büyüklük kompleksleri olabilir tabiki.*
heryerde görürsünüz, duyarsınız bu sözleri.
"osmanlı şu kadar zengindi way bea."
"bilmem ne osmanlı paşası gavur elçisini tuttuğu gibi duvara vurmuş"
"falanca savaşta ordumuz çok daha fazla insan ve silah gücüne sahip x ordusunu yendi"
"eskiden olsa böyle mi olurdu?"
"x padişah tüm avrupayı dize getirmişti"
"bunlar* bir zamanlar bizim kölemizdi"

vs.

şimdiki zamanda elinde övünecek şeyi olmayanlar, geçmişe dönüp çıkardıkları şeylerle tatmin olmaya çalışırlar. geçmişyle aşırı övünen toplum/birey aslında geçmişten çok ta ders almayan toplumdur. eğer ders alsaydı tabiki şimdi kendisi zaten büyük olacaktı.

toplumumuzun bu kompleksten acilen sıyrılması dileğiyle sözlerime son verirken kimse beni tarih düşmanı olarak yargılamaz umarım temennilerimi de fışkırtırım.