yazarların öleceğini düşündüğü gün

her gün.

edit : devamı.

her gün, zira çok sevdiğim çocukluk arkadaşımı henüz daha çok büyümeden yine çocuk yaşlarda kaybettiğim zamanları yaşıyorum. yıllardan yine böyle sıcak bir ağustostu ve gözümün önünde kamyonun altında kalarak can vermişti.

acıtasyon olsun diye yazmıyorum. insan gördükleri ile yüzleşemiyor. hiç unutulmayacak bir sahne ve ölene kadarda hep gözümün önünde olacak .

yıllar ne zaman yaz ayını gösterse hep ürperirim. üzülürüm. bu yüzden benim için ölümün günü yok her saniye bu anı yaşayabiliriz. belki de bunu yazdıkta sonra ölüp gideceğiz.

anların tadını çıkarın.

sittir edin.

hava harp sınavında çok heycanlanmıştım.

iyi yine ölmedik,

elenip geldim.