bugün

(bkz: seviyorum dedin de sevmedik mi)
Yalınız kalmak istemeyen insandır.
insan sadece öldüğünde Yalnızdır.
Hiç de yalan olmayıp gerçek olan bir durumdur. 3-4 günlükteş başıma bir tatil yaptım gram sıkılma olmadan kafa dinleyip istediğim gibi de eğlendim. Yeni birilerini tanıdım en güzeli de birilerine bağlı kalmak zorunda olmadım.
Kişinin kendinden başka kimseyi kandıramayacağı bir yalandır. insan sosyal bir varlıktır zırvalarına girmeyeceğim bunu hepimiz biliyoruz amk. Ben az önce yeni bir şey keşfettim. Biz o yalnızlığı sevdiğini iddia eden insanlar olarak aslında yalnızlığı değil kendimizi diğer insanlardan uzak tutmayı seviyoruz. Evet aramızdaki en yalnızlık sevdalısı ıssız adam bile içindeki yalnızlık sevgisini bir şekilde sanal yolla da olsa diğer insanlarla paylaşma, kendini birilerine ifade etme gereksinimi hissediyor.
En diğer insanlardan bıkmış, herkesten nefret eden asosyal tip bile kendini her ne kadar diğerlerinden soyutladığını düşünse de yine diğer insanlarla yüzyüze olmasa da farklı şekillerde görüşüyor. Bu internet üzerinden olur, dizi-film ya da içinde insan bulunan herhangi bir izlenebilen video olur, bir insan tarafından yazılan kitap olur...
insanlar için kendi türünden hiç kimseyle görüşmemenin ne kadar ciddi bir felaket olduğunu çok kolay bir örnekle açıklamak istiyorum.
En azılı suçlularla dolu bir cezaevi düşünün. içinde katili, gaspçısı, tecavüzcüsü ve aklınıza gelen diğer tüm suçları işleyen insanlarla dolu koca bir yapı. Ve birbirinden tehlikeli, iğrenç insanlarla dolu yapının içindeki verilebilen en büyük ceza; diğer insanların yüzünü bile göremeyeceğin bir hücre hapsi. Umarım en kısa sürede aslında birbirimize ne kadar ihtiyacımızın olduğunu anlarız.