bugün

ataol behramoğlu 'nun harika şiirlerinden biri.

Ben tek başına ne yapabilirim
Diye düşündü biri
Ve hiçbirşey yapmamaya karar verdi

Ben tek başına ne yapabilirim
Diye düşündü bir öteki
Ve yalnızlığının kuytuluğuna çekildi

Ben tek başına ne yapabilirim
Diye düşündü bir üçüncü
Ve tek başına düşünmeyi sürdürdü

Ben tek başına ne yapabilirim
Diye düşündü yüzbinler
Ve tek başınalıklarını sürdürdüler

Ben tek başına ne yapabilirim
Diye düşündü milyonlar
Milyonlarcaydılar

Ve tek başınaydılar
Bu arada birileri
Onlar adına
Karar vermekteydi

Tek başına olduklarını sananlar
Topluca ortadan kaldırıldılar....
tek başınalığın aslında birbirinden habersiz çok başınalık olabileceğini anlatan çok güzel bir şiir.
Bir adam
Korku dağlarının yürekçisi,
Ölum denizlerinin kürekçisi,
Öyle suskun oturuyor şişesinin başında,
içtiğinin hem hırsızı, hem bekçisi,

Onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
Dinledikçe susması, düşündükçe susması,
Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi,
Heykelini yontuyor yalnızlığın ustası...
*
Bazen soyutlanma ihtiyacı bazense istenmeyen bir şekilde "yalnızlık"la tanışma olayıdır tek başınalık.

Günümüzde ki en büyük sorunlardan biridir bu. Neden mi? Yalnızlıktan korkuyoruz. Tek başına olmaktan korkuyoruz.

Banyo yaparken, koşarken müzik dinliyor; arabayla seyahat ederken hemen yerel radyoyu açma gereksinimi duyuyoruz. Bunlar basit örnekleri. Misal: Telefonumuz olmadığında kendimizi tedirgin hissediyor, sürekli kalabalık ortamları tercih ediyoruz, her gün her şeyi birileriyle paylaşmazsak ölecekmişiz gibi oluyoruz.

Peki bu konuları biraz açalım...

Tek başınalık ne zaman tehlikelidir?

A) kişinin tercihi dışında gelişiyorsa ve kendi kendine yetemiyorsa, tehlikeli olabilir. Ornek: japonya'daki (bkz: hikikomori) hastaları. Bu kişiler kendilerini toplumun içinde, toplumdan soyutluyorlar adeta ve bunun sonucunda da iğrenç, vasıfsız ve amaçsız bir hayat sürüyorlar. Hatta bunun filmi bile var (bkz: suicide room)

Peki, tek başınalık hangi durumlarda faydalıdır? Ve tek başınalık neden önemlidir?

-bunun için uzun uzadıya bir şey yazmak gerektiğini düşünmüyorum açıkçası. insanlar kendiyle vakit geçirmeyi, yalnızlık olarak gördüklerinden beri: yalnız hissetmemek için her şeyi yapıyorlar. Aklınıza gelip-gelmeyen her şeyi. Size gidip dağlarda yaşayın demiyorum ya da (bkz: into The wild) tarzı bir hayat felsefesi edinin de demiyorum. Sadece yalnızken bundan bir an önce kurtulmaya değil de, tadını çıkarmaya odaklanın istiyorum. Çünkü bu sizin kendinizi ve hayatınız hakkındaki bir çok içsel gerçekliği anlamanızı ve kavramanızı sağlayacaktır.
--spoiler--
sadece bana bak bana yalan söyleyeceksen önce gözlerinle anlaş
ancak bu komplo beni yıkabilir dayandığım destekler devrilir
çirkef kaf kef deme nolur tek başınalığın yolcusu tek olur
--spoiler--

Sago baba anlatmış bu olayı.