bugün

ben aslında orospuyum.
3 hafta önce aramız çok iyidi, hergün mesajlar, aramalar.
2 hafta önce bu iş olmaz ailem seni istemiyor.
1 hafta önce beni daha rahatsız etme evleniyorum mesajı.
ben ne yapayım ya. içimdeki bu yangını nasıl söndüreyim. boğazımdaki düğümü nasıl kaldırayım. içime ettiniz benimlan. hep birlikte şıçtınız içime. aşkının da aq sevgisininde.
Kıllıyım.
görsel
Tek ayağımın üstünde sekmeye o kadar alışmışım ki kelimenin tam manasıyla yürümeyi unuttuğum bir dönemdeyim.
yine youtube da bir şarkının yorumlarını okurken bir yorum gördüm;

"15 senelik evliyim 2 tane de çocuğum var ama yine de unutamadım seni be"
çok kötü hissettim kendimi.. unutamıyor demek ki insan.. şair demiş ya oğlun kızın olsun unutursun mihriban diye..ama o işler öyle olmuyor demek ki.. kendimi gördüm resmen o yorumda.. ama o evlendiği kadına da acıdım.. kesinlikle çok da iyi bir kadındır çok seviyordur 2 çocuğunun babasını.. zaten insanlar kendilerine zarar veren insanlara değer veriyorlar..
oysa ben o gece yüreğim elimde sana bir sırrımı söyleyecektim..
şu mermi içini delmeseydi eğer, seni alıp götürecektim..
beni vur.. beni onlara verme..
bilmiyorum bu bir itiraf sayılır mı ama yine de yazayım.

söylediğin her yalana inanacak kadar sevmiştim.
onsuz yaşadığım her mutluluktan sonra saatlerce acı çekecek kadar sevdim sözlük. sanki yanlış birşey yapıyormuşum gibi geliyor ben onsuz mutlu olmamalıymışım gibi.

Evet itiraf ediyorum sözlük ne kadar bunu kendime söylemeye korksamda onsuz gelecek hiçbir güzelliği istemiyorum hep böyle mutsuz olayım o yoksa ne fark eder ki zaten.
Fena halde canım sıkılıyor sözlük ve uykum kaçtı.
Kendime verdiğim sözler var. Ve tutamazsam da yalancı çıkarsam diye çok korkuyorum.
Başkalarına duyduğunuz nefret kadar kötü, başkaları adına yüreğinizden kopabilen iyi Dilekler kadar iyi birisiniz.
insana insan olarak bakıp kişisel değerlendirmek,bunu yapmayı bırakın deneyen insan az. Önyargılarımızla kuşandığımız kalkanla çıkıyoruz insanların önüne.
Egolar önyargılar ölse keşke.
neredeyse koca ağustos sonu geldi ilk defa uyuya kalmışım.
Rüyamda kardeşimi gördüm.
Gerçek gibiydi.
insan kokusunu hisseder mi?
Çok korkuyorum.
Dünyamın cehennem olmasından.
Hergün yalvarıyorum Allah'A ona birşey olmasın diye.
Sanki kabus ve ben uyuyorum.
Sanki uyanınca yaşamamış gibi.
Ama biliyorum gerçek değişmeyecek.
Benim içim böyle yanarken cayır cayır.
Kardeşim savaşıyor.
O iyi olsun ekmeğe muhtaç olsam âh etmem.
Günlerce aç ve susuz yaşarım.
Yeter ki kardeşim iyi olsun.
Benim hayat böyle gidecek sanırım.
Önceden gülerek paylaşacağım kişiye koşacağım şu olayları , şimdi sadece tebessüm edip 2 kahkaha atıp kapatabiliyorum eksilirken 1 kişi değil, 1 koca hayatın hayallerin eksiliyor.
Ben doğru düzgün yemek yemiyorum kaç gündür. Sadece aburcuburla besleniyorum. Bide su. inşallah ölmem. Ama iyi kilo verdim.
Bazen sarhoş olmak için, yüksek dozda alkol almak gerekmiyor.eğer o, damarlarında dolaşan kandan çok nüfuz etmişse sana. ve birikmiş bir kaç hüzünlü, mutlu anınız varsa birlikte. Bir sigara ve tek bir şarkı yetiyor.
Ciddi manada canımın yandığını hissettim bugün. Sanki biri içimden bi parçayı koparıyor gibi. Kimseye anlatamadığım şeyler. içimde tonla biriken şeyler. Gerçekten hafıza kaybı yaşamayı isterdim. Bazen sadece kaçıp kurtulmak istiyorum..
Bir yılda anca harcadigim internete zamani
bu 1 2 haftada harcadim .

Nasil bir sıkıntılı dönem geçiyorsa artik üstümden

en yerdigim şeyi yapıyorum zaman öldürmek ?

Halbu ki zamanim çok değerli , her an giderken bir daha sana dönemeyeceğim diye üzülen insan , bildiğin öldürmeye başladı anlarını .

Yapmam gereken nice şey var , anlamsız zamanı dolduracak şeyler fakat ben onu öldürüyorum

Sonra pişman olacağımı bile bile .

kendime iyice bu durumu itiraf ettikten sonra

belki öldürmem , belki ölürüm belki bebeğim düzelirim.

(bkz: nigt is the notion)
üniversitede üçüncü yılıma gireceğim fakat sınıftan bir tane bile arkadaşım yok. herkesle selamlaşır konuşurum fakat bahsettiğim şey yakın arkadaşlık . bi sevmediler beni. nerede yanlış yapıyorum diye baya bi sorguladım kendimi ama çözüm bulmıyorum .ilkokuldan liseden , mahalleden çok yakın olduğum dostlarım var fakat üniversitede dikiş tutturamadım.eksikliğini bu kadar hissetmemin sebebi ailemden uzak okuyor olmam sanırım.gerçi yurt arkadaşlarım var çok iyiler ama iki senedir gelen gidiyor ya mezun oluyor, ya geçiş yapıyor ya da yurt değiştiriyor. sırf bu yüzden uykumu kaçırdığım bile olmuştur kimselere de söyleyemiyorum çok üzülüyorum.
hiç tanımadığım birine kendimi anlatıp, '' sen ben olsan ne yapardın, neyi değiştirirdin?'' diye sormak istiyorum sözlük. çünkü birşeyler yanlış biliyorum, birşeyi yanlış yapıyorum. sürekli geriye doğru gitmemin başka bir açıklaması olamaz çünkü.

hiç çikolatalı süt içerken zırıl zırıl ağladınız mı ? ben yaptım ilginç oluyor.

aşk acısı falan gibi şeylere ağlayayım artık, elbette kimsenin derdini küçümsemem, aşk acısı da fenadır bilirim ama ne bileyim, şu an daha makul geliyor.

ha, acı çekmesem olmaz mı ? olmaz.
Eski fotoğraflara bakarken içim titredi be. Sol taraf titredi yemin ediyorum. Gerek sevdiğim insanın gerek eski arkadaşlarımın gerek kendimin fotoğraflarına denk geldim. içim titredi. Geçmişi o kadar çok seviyorum ki geleceğe bakamıyorum. Geçmiş zamanda çekilmiş her bir fotoğraf bende hüzün uyandırıyor. Keşke o ana dönebilsem diyorum. iyi veya kötü farketmez. Sadece o anları bir daha yaşamak istiyorum. Olduğu gibi. O anları yaşarken nereden bilebilirdim ki fotoğraflara bakıp içimin titreyeceğini?
Ezel'in Eyşan'dan aldığı intikamı izledikçe mutlu oluyorum.. Günde en az bir kere izliyorum :/
içerik bağımlısıyım *
Küçükken beni uzaylılar kaçırsın isterdim :(
hotrod bir araba yapıp sittirip gitmek istiyorum.düzenli hayat bana uygun değil.heyecan yoksa ölüyorum sanki.birde bazen kendimi pelerinsiz kahraman gibi hissediyorum bir anda ortaya çıkıp insanlara yardım eden.yoruldum sözlük yak bir sigara.
Aq dün gece bodrum a geldik öyle birşey yaşadım öyle birşey gördüm ki gelir gelmez, ben vallahi evlenene kadar sevgili falan istemiyorum amk. Belki 30 umda evlenirim o da aile aracılığı ile olsun aq öyle tiksindim karı kıza.