sözlük yazarlarının itirafları

kendi buhranını yaşayan modern toplumun insanları. dinleyin iki çift lafım var. elde avuçta hiçbir şey yok. tüm duygulara uzaklaştık sanki avuç avuç prozac yutar gibi hissizleştik ama aşk desem belki bir titreme olur derinlerde bir yerlerde. olduysa eğer lütfen okumaya devam edin.

bu bahsettiğim duyguyu rezil etmeyin dostlar. acaba o farklı mı düşünür diye her an vazgeçmeye hazır bir şekilde hoşlanıyorum gibi yavşakça laflar etmeyin. bekleyin. aşık olduğunuzda anlarsınız zaten yaz günü üşümek nedir, kış günü montsuz gezmek nedir. eğer durum bundan ibaretse korkmanın alemi yok artık. neden insanlar ben sana aşığım diyemiyor artık? neden? bu kadar da onursuzlaştı mı duygular ki herkes ben yaralanmam tek başıma sevmem tavırlarıyla dolaşır oldu?

Hayatım boyunca okulda hiç tuvalete gitmedim.

kabul ediyorum, insan vücudu çalışmaya elverişli, her gün de çalışabilir. başarılı olabilir, güzel kazanımlar elde edebilir lakin, yaşamadıktan sonra kendine vakit ayırıp, kitap okuyup, müzik dinleyip, yön duygusunu yitirmiş şekilde otomobil kullanıp umutlarına çiçek açtıramadıktan, 'gülüşü güneş dalgacıklar' ile karılaşamadıktan sonra

başarılı olsan ne, olmasan ne...

yurt dışına çıkmayı planlıyorum, paris akabinde londra,

zira

papatya mevsimi, pastel renk zamanı geldi de geçiyor.

Şu an iliklerime kadar pesimist tarafımı hissediyorum. Yazdıkça ortaya çıkmaya başladı. felaket tellallığı yaparım az sonra. ergen alert!!

Mutluluktan yine kaçıyorum sözlük. Lakin nedenlerim var.... ona sadakat sözüm var

galiba görünmezliği buldum.

işte kanıtlarım;

1_ bir sene boyunca herkesi 2-3 kere tahtaya kaldıran soru soran hoca beni bir kere bile kaldırmadı.
2_ sürekli beraber olduğum arkadaşlarım yanlarında olduğum halde beni yaptıkları plana çağırmadı.
3_ en ön sırada oturduğum halde ders materyalleri bana hiç ulaşmadı.
4_ tiyatroda herkesin yanları doluyken benim yanıma o sıra boş diye herhalde kim oturmadı.
5_ kafede oturduğumda garson sipariş almaya gelmedi.
6_ son olarak bugün birini görüp kendiliğinden açılan kapı beni görmedi.

görünmezlik formülünü tamamlar tamamlamaz size de ileteceğim arkadaşlar merak etmeyin,

esen kalın.

eski sevgilimin hayatında biri var sanırım. çıkmalarını bekliyorum aslında. beraber fotoğraflarını gördüğümde nasıl ağlayacağımı düşündüm biraz önce. sanki onları beraber görüp saatlerce ağlasam geçecek her şey. bizim bile beraber fotoğrafımız yokken onun başkasıyla oluşunu seyredicem onumüz de ki günlerde. bi başkası var hayatında bilmiyorum çok zor. diğer yaşadığım sorunların üzerine birde bunu yaşadığım zaman ayakta kalabilecek miyim ? emin değilim.. bi insan seviyorum dediği kişiden nasıl uzakta durur uzakta durmasını geçtim nasıl başkası olur hayatında. umarım sakallarını uzatır sözlük uzatırda kimse benim gibi dokunamaz ona. biz beraberken yeni çıkıyodu sakalları, sakallarını sevemedim onun. sesi hala aklımda, kokusunu unuttum bile. o son buluştuğumuzda bilseydim onu bir daha göremeyeceğimi hiç bırakmazdım hiç. siz siz olun kimseyi hayatınızı mahvedecek kadar sevmeyin.

sanırım aşık oluyorum.

illa kalıyor insanda bi burukluk, her ne sebepten olursa olsun.

bu aralar neden bu kadar dikkatsizim anlamıyorum, anlayamıyorum ama bu durumdan kurtulamıyorum da. her gün yaptığım en az bir işte eksiklik yaparak günü kapatıyorum. hani vardır ya "kendini de unutsaydın" diye, yakında onun vücut bulmuş hali olacağım.

Bir çocuk vardı. Bununla buluşcaktık ve ben bunu ekip bide üstüne 1 ay aramadım. Neden diye sorcak olursanız canım istemedi. Hiç bir sebebi yoktu. Belli ki çocuğun bana karşı duyguları vardı ve bu buluşmada da artık arkadaşlığımızı sevgili adı altına sokabilme ihtimalimiz vardı. Ve ben o ihtimalden korkup o gün o çocuğu ektim. Ne o aradı ne ben aradım bidaha. Üstünden 1 ay geçti aklıma düştü açıp özür mü dilesem ne yapsam diye. Sonra sosyal alemde takılırken birde baktım bizim bu oğlan bir sevgili yapmış yalan yok kız bir içim su. Şöyle durdum ulan dedim ben mi bu kız mı ben olsam bende bu kızı tercih ederdim diyip kendi kendime güldüm. Şaka bir yana önceki yaşanmışlıklardan dolayı erkeklere güven problemi yaşadığım için yakışıklı düzgün olan bu çocuğa karşı korktum. O gün buluşsam belki herşey daha farklı olabilirdi. Olmadı korkularımla bidaha yüzleşmedim. Öyle geçti. Kader kısmet diyelim.

Ameliyat oldum ve halen iyileşemedim.

beyaz şahin sl imle arasokaklarda drift yapıp, egzosumun sesini duyururken balkondan sarkan mahalle güzellerinin bana attıkları o hayranlık dolu bakış beni şımartıyor ve mutlu ediyor.

Küçükken dizimdeki beni tırnaklarımla kazıyarak çıkartmaya çalışırdım.

seni affetmek istiyorum ama yapamiyorum.

Ailemi çok özlüyorum.

kızları anlayamıyorum.

Kankam yanında bir kız getirdi benimle tanıştırmak için. Neyse tanıştık filan derken ben ortamdan ayrıldım. Kankam kıza arkadaşım hakkında ne düşünüyorsun diye sormuş. Kız da hoş, esprili çocuk demiş. Kankam da bunu bana söyledi. ben inanamadım tabi. ulan bakıyorum kız çok güzel, beni nasıl beğenmiş olabilir filan diyorum. Diğer yandan da siktir et üzümü ye bağını sorma diyorum tabi.

Sonunda uzun araştırmalarla kızın instagram hesabını buldum ertesi gün. mesaj attım ve dedim ki senle uzun uzadıya konuşabileceğimizi düşünüyorum. Kız diyor yanlış düşünmüşsün.

hani bu kız beni beğenmişti, hani hostuk espriliydik filan? Sevgi tamam da içinde hayallerim vardı lan?

Itiraf: Kızlardan nefret ediyorum. Hareketlerinizden ve tavırlarınızdan da bir bok anlamıyorum. Saygılar.

Kendimi çok kotu hissediyorum hastalik canimi acitiyor ...

Her şey güzel olacak diye diye ölücem herhalde.

hepinizden nefret ediyorum.

Bu aralar vucudumda ilginç reaksiyonlar görüyorum.
Edit- tv deki saate bakarak bastım 5 saniye gecikti lanet olsun.

solculardan tiksiniyorum.

hepinizden iyreniyorum.

yüksek doz eroinle ölmek istiyorum.

Itiraf edilecekleri itiraf edecek seviyeye daha gelemedigimi itiraf etmek istiyorum.