sözlük yazarlarının itirafları

bir çok insanı sebepsiz üzdüm sayın sözlük. eğlence olsun diye ahını aldım bir çok kişinin. bir an gülmek için belki günlerce ağlattım kimini. başkalarının üzüntüsünü kendime eğlence konusu yaptığım için utandım kendimden sözlük ve hala da utanıyorum. farkediyorum ki birseyin hata olduğunu insan her yaparken de biliyor fakat en çok o hatayı yapmayı tamamen bıraktığında omuzlarına çöküyor vicdan azabı.

o kadar çok seviyorum ki tasma taksa yeridir.

ızmır yolundayım sozluk, 5 saattır ugusmus olsamda memleketıme kavusuyorum.

Insanlarla gecinme problemim oldugunu dusunuyorum. Herhangi bir insan, yeni tanidigim bile olabilir onunla hemen bir sekilde tartisma ortamına dahil olabiliyorum. Bunu yapan mi benim yoksa tetikleyen mi benim bilmiyorum ama bu yuzden cogu insanla kavga ederim. Çoğu ile aram hic duzelmez fakat bazilari bana alismaya calisir. Ben bu kavgalarda kendi emellerim dogrultusunda sonuclar elde etmeye calisirim ve bencilce davranirim. Karsidakinin fikrine onem verip dinlemem sadece onun dediginin tam tersini soylemem icin oluyor. Cunku eger bir konuda fikrim o kisiyle gerçekten ters ise sonuna kadar giderim. Bu sorun Ne kadar basit bir konu olsa da sonuna kadar giderim.

Ama 2 saat sonra pişman olmakta ayri bir huyumdur. Icimde o kisiye dediklerim yaptıklarım yuzunden atesler yanmaya baslar ve ozur dilemek isterim. Haksız bile olsam barismak icin ozur dilerim. Ama bazisi buna ters karsilik verir ve ben de otomatikmen karsi ataga gecerim. Yine bir kavga başlar sonra gene biter gene baslar ve en sonunda tekrar baslamaz. O noktada olmaktan cok korkuyorum. Birisini kaybetmekten cok korkuyorum.

Fakat simdiye kadar ben kendi icimde korkuyorum saniyordum. Meğerse o varoldugu icin korkuyormusum. Belki de o korktugu icin korkuyorumdur. Her kavgadan her tartismadan sonra onun da benim kadar uzuldugunu biliyorum. Ama isler boyle oluyorsa ne yapabiliriz ki? Belki de baska bir sansi hakediyoruzdur?

gerçekten bazen cok can sıkıcı olabilir bu konular.

Ben, dünyada yaratılmış en iğrenç insan, onun gibi birini sevmeye ve değer vermeye cürret ettim. Çok büyük bir suç işledim. işte şimdi de bunun bedelini ödüyorum. Saat 5 buçuk. Yine uyuyamadım. Neden? Onun bana ettiği lafları düşündüm. Evet bu saate kadar. Sigara ve gözyaşıyla. Hayatımda öğrendiğim en büyük şey ne kadar tiksinilecek ve uzak durulacak biri olduğum. işkence gibisin derken ne de haklıydı. Onu tanıdıktan sonra kendimden nefret ettim. Ondan öğrendim ki ben bu hayatta bir hiç'im. Bir hiç. Bana verdiği değer tuvaletteki pisliğe verdiği değer ile aynı. O hep haklıydı. Ben kimdim ve neydim. Bir hiç işte. Üzülür mü kırılır mı diye umursanmayacak bir hiç. Ben kimseye bir şey veremem. Bunu öğrendim ondan ve en önemli dersim oldu. Ya şu an uyursam ve bir daha açamazsam gözlerimi? Eğer yeniden doğarsam, yine bir hiç olarak doğmak istemiyorum. Sevgi görmeyen ve sevgi veremeyen biri olmak istemiyorum. O zaman sevmek ve sevilmek istiyorum. Tek bir kişiyi, tek bir kişi tarafından, sonsuza dek.

küçükken tombik bir tavuğumuz vardı , kuzenle kovalarken kuyuya düşürmüştük.
Eyalet sınırı gibi hissediyorum herkesin benden mutlu olmak için geçtiği , geçerken çöpünü vesaire attığı. Üzmeyin beni !

https://m.youtube.com/watch?v=4FK9H-B0LAg

Aytekin gazi ataş...
Seyyah...

sünnet çocuğuna takılan paralar yere düştü yarısını cebe, yarısını sünnete çocuğuna iade ettim. çok hainim çok.

eskiden beri ara ara rüyamda altım çıplak şekilde sokakta olduğumu görüyorum. alet edevatı elimle falan kapatmaya çalışıyorum. sonra kendi kendime soruyorum niye donsuz dışarıdayım utanıyorum sağa sola bakınıyorum giyecek bir şey var mı diye.

bir fıçının içinde hapsolmuş gibiyim... öylesine çıkmaya, nefes almaya, ihtiyacım var. yaşamaya, hissederek yaşamaya ihtiyacım var. o gün gelecek mi, o an gelecek mi... umut...

insanlarınların benim için fedakarlıklarda bulunması çok canımı sıkar. Hediyelerden mutlu olmam. Bilirim ki insanoğlu çiğ süt emmiştir. Yarın öbür gün karşıma " ben ona böyle böyle yapmıştım" diye çıkmamasının garantisini de kimse bana veremez. Üstelik Bunları başkasından duymak fazlasıyla can sıkar.

Kalp krizi geçiriyorum ama doktora gitmek hiç içimden gelmiyor.

Beni affetmesini veya bize bir şans daha vermesini değil, bana güvenmesini ve bizi sevmesini isterim.

kar yağıyor hayatıma..

Acı çekiyorum bildiğin canım yanıyor daha önce olmadığı kadar.

anlatmak istediğim şeyler vardı.

Bir dönemdeyim. Gecis donemi gibi. Hadi hayirlisi.

Kafe kafe gezen, pahalı pahalı yerlerde dolaşan insanları hiç anlayamadım sözlük. Çay ocağında çay simit keyfi yapmak, küçük dükkanlarda buluşmak, atilla ustanın sokak arasında yediğimiz o şahane döneri varken neden pahalı ve yapmacık insan dolu yerlerde dolaşayım ki? Hayatım boyunca asla yapamayacağım şey budur herhalde.

aylar geçmesine rağmen hala aklımdan çıkmıyor. her bi sik onu hatırlatıyor. hatta bazen öyle ufak detaylardan* hatırlıyorum ki yok artık ebesinin amı ali sami diyorum kendime.

Ulan dünya azıcık adaletin varsa onunda ben anasını sikiyim.

istanbul ey istanbul gidemedim senden, gönlüm rıza gelmedi... talan yüreğimin sesini dinledim iyi ki...

keşke birisiyle akşam sohbeti yapabilsem.

Ozgur olmak kendine bir yol belirlemektir.hadi bakalim

Kizin gözleri ne kadar güzel ya .insani derinden yakaliyor.

suskunluğum seni özlemediğimden değildir, hep bir adım gerinde durmam, canımı yakmandan korktuğum içindir..