sözlük yazarlarının itirafları

(#23942702)

ahahahaha.

birkaç şikayet aldım, o yüzden blog reklemı yapmayı -en azından yeni içerik üretmedikçe- bırakıyorum. insanları rahatsız etmeye hakkım yok ya.

tuhaf bir istatistik vereyim ama. blogdaki yazıda verdiğim linke sadece altı kişi tıklamış. o yazı yüzlerce defa okundu ama sadece altı kişi açıp bakmış.

bir de, yazılanlara dair anlamsız küfürler işittim. kötü yani, objektif olamıyoruz. bunu öğrenmemiz lazım.

hepsi bir tarafa, canınız sağolsun beyler bağyanlar.

Seni seviyorum..

biri akpli digeri chpli iki arkadasım tartışırken farkettim ki ikisi de partisinin hatalarını kabullenemiyor. sanırım tek yanımız fanatiklik.

cuma namazı çoraplarım var. tüm çoraplarım içerisinden parmak uçları yırtık sökük olmayan 2-3 çorabımı camiye gitmeyeceğim günler giymem. cuma günleri camide insanlar çoraplarımı yırtık görüp ayıplamasınlar diye özenle beklettiğim yırtıksız çoraplarımı giyerim. fakir miyim?

biraz...

Konuşmak istediğim tek insanla konuşamıyorum. Acısını hafifletecek hiçbir şey yapamıyorum. Bu da beni mahvetmeye yetiyor zaten.

bazen kafam çok güzel olduğunda tanrıyı düşünüyorum. aga ne zor iş be. sen sonsuz bir kainat yarat hemde öylesine ne bir sebep ne bir neden sonra bu saçmalığın farkına var bir az melek biraz şeytan yarat dengeli ve sevecen bir hayatın olsun sonra yaratığının itaatinden şüphe mi ettin ne bileyim bir atraksiyon mu peşindeydin şeytanı denemek için insanı yarat yetinme yaratıklarını bir birine kırdır, sonra hesap günü herkesin müstahakkını ver ama sana isyan eden şeytanın sonsuz cehennemi olsun, ben de o cehenneme odun olayım. zor iş vallahi de billahi de. siz düşünmeyin ama aman ha.

bir yanım “kalk test çöz sınava ben mi gircem amk“ diyor, diğer yanım ise “aman bee gece gece ders mi çalışılır“diyor. Ne yapacağımı bilemiyorum sözlük.

Devamsızlığım çok olduğu için ygs' den önce izin almamıştım. Sınıfta sadece 4 kişiydik. Hocalar dalga geçerdi sizden adam olmaz diye, bize işe yaramaz sorumsuz gözüyle bakarlardı. Okulda ders çalışmak yerine batak oynardık bizde bütün gün. Sonra sınav geldi geçti derken ygs sonuçları geldi. Evet bütün gün boş boş batak oynayan ben sınıfın en yüksek puanını aldım. Diğer 3 arkadaşımda sınıfın en iyi puanlarını aldılar. Hocalar da sınıfta sınava dair hiçbir şey konuşmadı. Evet onları göt ettiğimiz için mutluyum.

büyük tuvaletimi tutmak çok hoşuma gidiyor. gözden yaş gelesiye kadar mıyışmak. çok zevkli.

hamama girmeden buz gibi soğukta 3-4 dakka bekleyip hemen hamamın o sıcak buharlarına kendini bırakmak da ayrı bir zevk.

az önce facebook' tan bir kız ekledim. o bile heyecanlanmama sebep oldu. normalde eklemeyerek onun eklemesini beklemeyi düşündüm ama sonra hayatın bana biçtiği erkeklik, kovalama gerekliliği falan zihnimde belirdi. lan ben niye bu kadar özgüvensizim? neden çok az da olsa piç, rahat, siklemez olamıyorum?
asıl itiraf; bu yaşıma kadar hiçbir kıza açılmadım, seviyorsam gidip konuşmadım. hep onlardan bekledim. onlardan geldiğinde de çoğunu reddettim. düzgün bi ilişkim olmadı. genetik sanırım. ezik miyim lan ben?

evet bugün de ölmedik sevgili sözlük. ya da keşke ölse miydik ? kim bilir ?

yine hasret yine hüsran sözlük.
kaç kere ölebilir bir insan hayatında?
ölmeye aşinalığımız asıl ölümü ustalaştırma çabası mı?

durduk yere sarsılıyorum deprem oluyor gibi. birkaç gündür böyle.

Yıllardır sevdicekleri olan arkadaşlarım var sözlük, hala ilk gün ki gibi mutlular. Onların adına çok seviniyorum ve deli gibi imreniyorum, içten içe özeniyorum. insanlar bunu nasıl yapıyor, nasıl oluyor da yıllar sonra bile bu kadar güzel devam edebiliyorlar sözlük. Ben neden bu kadar hissiz neden bu kadar tahammülsüzüm sözlük, nasıl geçecek bu sözlük.

bu tip gecelerde bir oğuz atay bunalımıyla ''anlayamazsınız'' diye haykırmak istediğim doğrudur.
bitmek tükenmek bilmeyen bir telaşla her gece burnumda aynı koku -bir yerden hatırlıyorum kokusu- gözümün önünde iki çift hüzün-ben bunları bir yerden hatırlıyorum gözleri- kulağımda aynı melodi- ben bunu nereden hatırlıyorum sesi-
her sabah aynaya aynı vaatlerle günaydın, yarım kalmış kitaplara aynı kalp kırıklığıyla güle güle, kendi senaryomda kendimi bir prenses bir kül kedisi yapmalar, bir ruh karışıklığı, kalp delikliği...tüm bunlardan bıktım.
az düşünüp, az konuşmak, az yaşamak, az ölmek istiyorum diğerleri gibi...

Telefonum bozuldu sözlük tam da bu saatte sürekli samsung yazıp duruyor açılmıyor gitti gece gece organımı kaybettim resmen moralim çok bozuldu sözlük.

Facebook ya ya başka sitelerde arabesk sözler yazan ve tuhaf harflerle kaynaştıran, üniversite okuyan akrabalarimdan utanıyorum.

Makrodan kaldım çok kötüyüm o kadarda çalıştım ama olmadı canım sağolsun .

Neye ihtiyacım olduğunu ya da bana neyin iyi geleceğini ilk defa bilmiyorum.

Çok değişik bir rüya gördüm. Cidden çok da etkisinde kaldım. Rüyalardan anlayan birinin, bana nolduğunu anlatması umuduyla yazıyorum.

Rüyamda okuduğum okuldayım. Normal bir gün gibi duruyor. Ta ki ben dışarıdan bağırışmalar duyana kadar. "N'oluyor lan burada?" diyene kadar durumu anlıyorum. Dışarıda "bir şeyler" var. insanlar bağırıp çağırmaya başlıyor. Bağrışmalarda acı var, birilerinin canı yanıyor. Hemen çıkıyorum odamdan. Arkadaşlarıma gitmem lazım. Hem onlara bir şey olsun istemiyorum hemde birlikten kuvvet doğar tabi.
Niyeyse onların odalarına gideceğime, toplantı odası gibi bir yere giriyorum, sanki orada olacaklarını biliyormuşum gibi. içeri girip, onlara sesleniyorum, ışığı da yakıyorum. Hemen çıkıyorlar saklandıkları yerlerden, "Kapat ışığı, ışığa geliyorlar!" diyorlar.
Hemen kapatıyorum ama ne fayda? Görmüşler bile. Geliyorlar. Tipler nasıl biliyor musunuz? 30 gün gece yaratıkları ile Dead Space oyununun karışımı tipler. Onları görünce aklınıza sadece şu geliyor, "Hiçbir şey yapamazsın, kaç." Ama odada kapalı kalıyoruz. Arap arkadaşım -N diyelim- ile cama yaslanıyoruz. Diğerleri canavarların arasından kaçarak ya kurtuluyor ya da orada ölüyorlar. Canavarlar iyice dibimize geldiğinde, "N" bir tanesini tutup üstüme atıyor ve kaçmaya başlıyor. Ben ise can havliyle kurtulup cama çıkıyorum. Tek çarem var, atlıyorum.
Aşağıdaki cama tutundum şansıma. Hemen tırmanıp odaya giriyorum. Bu oda zifiri karanlık. Ama Brad Pitt, War-Z'de haklı, aklıma geliyor, "Harekete geçmeyenler, başaramaz." Çıkmam lazım odadan, burada yaşayamam. Çıkıyorum da. Şansıma kendimi kalabalığın ortasında buluyorum. Arkadaşlarım var. Türkler de var aralarında. Hemen birleşiyoruz. Beraber kurtulmamız lazım. "Ne yapacağız?" diye soruyoruz birbirimize. O an her şey duruyor. Sadece boşluk var gibi. Bir kadın görüyorum. Yüzü görünmüyor ama biliyorum ki Dünya'nın en güzel kadını o an gördüğüm. Bana sesleniyor: "Yapman gereken var, sadece sen durdurabilirsin bu deliliği." Bir yere gitmem gerektiğini söylüyor. Canavarların kalbine, en diplerine girmem gerekiyor. "Tamam" diyorum, "yapacağım".
Dünya tekrar dönmeye devam ediyor. Kadına verdiğim sözü tutmak istiyorum. Ama sanki artık ben, ben değilim. Deli gibi korkuyorum. Gitmek istemiyorum. Eğer yapmazsam, herkes ölecek, bunun farkındayım. Ama yapamıyorum, yapmak istemiyorum. içten içe biliyorum, yaratıklar durumu biliyor. Beni arıyorlar. Her yerde beni arıyorlar.
Odama yakınız. Kapıda cesetler var. içeri girip bir şeyler almak istiyorum. Ama içimde bir his var. içerideler.. Çaktırmıyorum kimseye. Eğer ölürse arkadaşım ölsün diyorum, onu gönderiyorum içeriye. "içeriden şunu alsana." "Tamam" deyip giriyor içeri. O anda, kapıdaki cesetlerden biri ayağa kalkıyor. Güle güle içeri giriyor. Beni bekliyormuş anlıyorum. Arkadaşıma yardım etmiyorum, içeride ölüyor. Ben kaçmaya devam ediyorum. Artık çare yok, onun da farkındayım. En yüksek binayı tırmanıyorum. Merdivenlerden seslerini duyuyorum. Benim için geliyorlar. Çatıya geliyorum. Herkesin ölmesine, umudun tükenmesine izin veriyorum. Korku ağır basıyor. Kendimi aşağıya atıyorum.

Bu saate kadar acildeydim. Hayat bazen çok bezdirici.

sözlük günaydın. 134 online ile başladık güne hayırısı olsun inşallah.

gece boya kovası-fırça ile evden çıkıp sağa sola "bel fıtığı" yazıyorum. gece yarısı nereye gittiğimiz soran ev arkadaşlarıma ise "afiş" asıyorum, "slogan" yazıyorum diyorum. acayip karizma yaptım.

ben baya işsizim galiba.

Yazarlardan birinin sözlüğe dönecek olmasına çok sevindim.