sözlük yazarlarının itirafları

Yaşıtlarım ilişkilerinin 3. 4. yıl dönümünü kutluyor ben de burda erik yiyip çekirdeklerini daha uzağa fırlatmaya çalışıyorum.

yarın anneler günü.
ilk defa annemin yanında değilim.
yanında olmak istiyorum ama final haftası.
şimdi her yıl olduğu gibi sabah kahvaltıya gidecekler annanemi babanemi alıp.
ama buruk olacaklar biliyorum.
bir şeyler yapmak istedim.
çiçeksepetine baktım ama eve girmezler yarın.
sonra dur şiir yazayım dedim.
yazamadım. ağlamaktan.
bi milyon tane şiir karalamışımdır belki ama anneme hiç yazmamıştım.
annemden uzak olmak hiç bu kadar koymamıstı.
yazmadım değil yazdım.
hayatımda hiç bir şiiri yazarken bu kadar ağlamadım ben.
tüm annelerimiz bizimle olsun.
Hep başımızda olsunlar.
tüm annelerimizi de tek tek öpüyorum yürekten.

pink floyd sevmiyorum hatta sarkilarina uyuz oluyorum nefret ediyorum, cok cok sevdigim bir insan tavsiye ettigi icin dinliyorum ama yok. tamam wish you were here hey you falan guzel de money sarkisinin tinisi asiri uyuz.

acıktım yea.

şu sinirini benden çıkarıp moralimin içine her gün limon sıkanlar var ya sözlük, işte onlara ve sebep olanlara bir gün ağzımı fena açacağım. ya da bunlara gerek kalmadan dedem ve babaannem ölsün toptan kurtulalım biz. *

irademe yenilmekten korkuyorum bazen...

hiç uzun süreli* ilşkim olmadı. hani çok merak ediyorum nasıl ayrılmamayı başarıyorlar. benim ilişkilerim hep boktandı yani öyle kuvvetli bir bağ kuramadım kimseyle. böyle özenilesi herkesin parmakla gösterdiği kızların kıskançlıktan öldüğü bir ilişkim olmadı işte. olmasını istedim harbiden istedim bak. lan olmuyor oğlum olur mu onu da bilmiyorum.

içince maymuna dönüyorum sözlük. Hele bir anım var ki. Elimde olsa da o geceyi silip atabilsem. Anlatayım; geçen temmuz ayında arkadaşlarla bara gitmiştik. Bi arkadaş alkol kullanmıyor, araba kullanacağı için. Kalan 4 kişi bildiğin maymun. Neyse yolda kokoreçci görmüşüz, canımız çekmiş arkadaş durdurmuş arabayı. Olay bu dakikada başlıyor, sağlam olan arkadaş bizi video kayda almış. Bir gün sonra izleyince intihar etmek istedim. Geçmişim mobesenin önüne, kolları açıp "mobese kameralarıııı, çekmeyin laaaan orospu çocukları" diye bağırmışım. Şimdi şantaj niyetine saklıyolar videoyu. Çok utanıyorum çok.

-Erkek arkadasimin eski sevgilisi hamile oldugunu ve zor durumunu bana anlatmisti. Kadin siginma evi ayarlayip kisisel gelisim kursuna yonlendirmistim.kadini zor duruma itmemek adina kendimle savasmistim ve Iki hafta kendime gelemedim.
Sonuc: kadin hamile degilmis ama vesile olmus nisanlilar suan. Biri beni islah etsin.

yazın arkadaşla eğlencesine havuza gitmeye başlamıştık. ilk orada görmüştüm onu. boneli haliyle bile beğenmiştim onu düşünün. bir gün havuzdan eve giderken aynı otobüste karşılaştık. meğersem aynı mahallede oturuyormuşuz. neyse çocuğun peşinde koşa koşa bütün yaz bitti. lise 3'e geçmiştim o zaman da dershaneye gidicem. işte yazıldık dershaneye falan. seviye için sınava giricem, bir baktım karşıma bu çocuk! aynı dershaneye gidiyormuşuz. sınıflara dağıldık işte. sonradan öğrendim ki bunun bir sevgilisi varmış. ben de "allahtan ümit kesilmez." diyip yine kesmedim umudumu. tanıştık arkadaş olduk

ben bu çocuğu severek, o da sevgilisini severek üniversiteye geçtik. ben mal olduğum için ne sevgilisiyle ilişkilerine karışabildim ne de sevdiğimi söyledim 2 yıl boyunca öyle bir malım yani. ayrı şehirlere dağıldık. ben umudumu kesmiştim zaten aynı şehirde olduğumuzda bir bok yapamadım şimdi ne yapıcam diye. neyse bir gün bu aradı beni, benim üniversiteme yatay geçiş yapacakmış bana nasıl üni falan diye sorular sormaya başladı. ben zaten şok oldum olamaz böyle bir şey şaka olabilir anca diye düşünüyorum. ama değilmiş. gerçekten geldi. ama hala sevgilisiyle beraberdi. e her şey bir gün biter bu da sevgilisinden ayrıldı.

inanır mısınız o kadar yıl peşinden koştuğum ama yüz bulamadığım çocuk bu sefer benim peşimden koşmaya başladı. 1 yıl kadar sevgilim oldu kendisi. hayatımın en güzel günleriydi.

başlarda o kadar mutluyduk ki anlatamam. birbirimize her an sevgi sözcükleri söylüyoruz, öyle yapış yapış bir çiftiz. hatta biliyorum şimdi 'gerizekalıya bak.' falan diyeceksiniz ama bir keresinde bana 'hep seninle geleceğimizi düşünüyorum, hayallerimde hep sen varsın.' demişti. benim için dünyanın en güzel cümlesiydi herhalde.

sonradan araya arkadaşlar girdi. birbirimizi o kadar çok sevdik ki birbirimizi bitirdik. hep kıskandık birbirimizi başkalarından. bir süre sonra bu kıskançlıklar büyük kavgalara dönüştü. her gün kavga ediyorduk neredeyse ama mutluyduk yine de. en azından benim için öyleymiş meğer.

sonra bir gün benden kendi derslerini bahane ederek ayrıldı.

o beni artık sevmese de ben hala onu çok seviyorum sözlük. unutamıyorum. sence unutabilir miyim ?

hastalıktan ölüyorum.

bu sözlükte kimse beni sevmez. hatta ismimi arayın. sol framede bulamazsınız. çünkü moderasyon bile sevmez beni. ama ara yerine getire basarsanız belki siz de beni görebilirsiniz. neyse lan sanki çok da umrunuzdaydı.

endişeliyim. hemde çok.

nasıl oluyor da yanında ben olamıyorum.

az önce bir entryde ayrı yazılması gereken de'nin birleşik yazıldığını gördüm ve yazarına ''-de'' ayrı yazılır diye mesaj attım. türkçeyi koruduğum için mutluyum.

Facebook'a anneler günün kutlu olsun annecim yazan mallar benim gibi annesi olmayan insanlar olduğunu hiç aklınızdan geçirmeyin emi üzün yaralarını sonuna kadar deşin onların, gecenin bu saati bilgisayar başında annem annem diye hüngür hüngür ağlatın.

saçlarımı uzatmaya başladığımdan beri yemekten çıkan kıllar için kendimi suçluyorum. bu durum annemi çok rahatlatmışa benziyor.

insan yazmalı.

telaşlar, küçük dertler, hayatın akışı derken duygularını dinleyemeyen insan bir yerde durup bakınca fark ediyor bazen hissettiklerini yazması gerektiğini. akşamları bazen düşünüp düşünüp aklına gelenler, bir şeyler içtikten sonra özledikleri sabaha saçma gelse de , o düşünceler bazen özlemler var. gitmiyor, gitse de arada yokluyor insanı.

oturup belki yazmaya vakit bulursun, bul. sonra okuma , saçma gelsin, mantıksız olsun.

gerekirse duygusallık aksın, mantıktan uzak olsun ama senin cümlelerin değerli. kurdukların boş değil, hele ki düşünceler mühimdir.

"nasıl hissediyorum bilmiyorum, bahar sevinci bir yandan geliyor, bir yandan kafamdan geçenler, büyük çoklukla ben ve bitmeyen streslerim.. ne olacak bilemem, nasıl olacak, nasıl olduğu gibi kesin değil... hayat neleri çıkarır daha yıllar boyu önümde olacaklar belirsiz..

nasılsın dese arkadaşlar iyiyim derim, hep mutlusun en azından gülümsersin hep sen derler, ailem sorsa iyiyim ne olsun olur,

en yakın arkadaşım dese nasılsam öyle gibi, idare ediyorumlardayım işte..kendime sorsam çok değiştim olur cevabım"

bazen saçmalar insan. buraya da bazen işte. ne yapmalı kafa izinleri yetmiyor gibi, direkt hesabı silmeli mi düşüncesi de gelmiyor değil. neyse işte, sonrası iyilik güzellik olsun ama.

anneme ilk defa özledim dedim.

kadınlardan buram buram nefret ediyorum, hatta arada gay' lere özeniyorum yeminle!

bir harf hatasına takılarak hiç üşenmeden mesaj atarak öyle değil böyle yazmalısın diyen yazarlardan nefret ediyorum.

bu başlıktaki yavşaklıktan nefret ediyorum!

Bugun ıkı gunlugune geldıgım memleketımde patlama oldu.
Patlama olan yer bıze uzaktı ama ne farkeder kı..
Bugun bır kez daha nefret ettım bu ülkede yaşıyor olmaktan.
Ne kadar ucuzmuş bızım hayatlarımız, ne kadar basitmiş ınsanlarımız..

Yıllardır her mezhepten ınsanıyla sorunsuz yaşayan, dunyanın gıptayla baktıgı şehrımızı kana buladılar, huzurumuzu kaçırdılar..

artık herkes korkuyla bakıyor buraya. Bız bıle sokaga cıkarken tedırgınız.
Yıllarca akrabalarımızın dostlarımızın oldugu surıyeyle cok ıyı ılıskılerımız varken sımdı savaş noktasına geldık.
Insanların canı burnunda tek bır kelımeyle herseyı yapabılecek derecede kışkırtılmışlar.
Neler neler var anlatacak..
bundan bırkac yıl oncesıne kadar huzurun dıger adıydı hatay.once
ozgur surıye ordusu denen paralı askerler, serefsızler cırıt attılar sokaklarımızda, restoranlara gırıp para odemeden cıktılar, halkı tehdıtlere bogacak kadar hukumetın destegını aldıklarını acıkca bellı ettıler. Benım memleketımde benden rahat hareket ettıler.
Olayların bu noktaya gelecegının sınyalıydı bunlar. Mıtıngler yapıldı paneller duzenlendı savaşa hayır dıye bas bas bagırdı hatay ama bak ne oldu..
Tıkır tıkır ıslıyor planlarınız..
Goz gore gore savaşa suruklenıyoruz.

Iste ben halkının katledılmesı ıcın ellerıyle ortam yaratan bu ınsanları basımıza koyan halkımızdan utandım bugun.

Ve benım mılletım hala uyuyor usul usul..

Bugun cok canlar yandı guzel memleketımde, cok kanlar aktı..keske elımden gelseydı de gıdıp yanlarında olabılseydım acılarını paylasabılseydım...
Ama yavas yavas unutulacak 11 mayıs..
Tıpkı dıgerlerı gıbı..
Ates dustugu yerı yakıyor,,

Allah rahmet eylesın butun ölenlere..

Gerıye kalanlar ıse ne olur uyanın artık.. Nolur..

'tutup dileğimi neden köksüz agaclara adadım,
bende bi' aşk var, onu hep kırık yelkenlere bağladım'

Bugün arkadaşımla konuşuyorduk,o benle dertlesiyordu esasen, bense sakin ve mantıklı konuşuyordum işte , hisli ama duygusallıktan uzak. Dedim ona "işte insanın yanında olacak kişi hem en yakın arkadaşı gibi, hem sevgilisi, hem bir abi gibi olacak gerekince. Yakınlığı, içtenliği bulduğu dost gibi,bazen de korumacı bi' figür tanımlamışım. Hem aşık olduğu kişi, (sevmelere kıyamadığım derdi bir arkadaşım sevdiğine) hem de bir büyük insan gibi, abi gibi mesela.."

öyle üzülüyorum ki bazen..