bugün

hani öyle filmlerdeki dramatik sahneler olur ya ''kız gider oğlanın kalbi kırılır'' gibi üzülmeler değil.

sınav sonucunda ''kazanamadınız'' ı gördükten sonraki üzüntüyü kastediyorum.

hani çarşıda gezerken oğlanın baba bana da oyuncak al diyen şirinler şirini çalışkanlar çalışkanı kızına oyuncak alamayan babanın her oyuncak dükkanını gördüğünde hissettiği üzüntü gibi

hani çocuk sahibi olamayan anne babaların patikli pembeli mavili bebek giysilerini gördüğü çocuk parklarını gezdiğinde hissettiği üzüntü gibi.
yalnız olduğumdan cevaplayamadığım hede.
ıssız adam ve babam ve oğlum filminde ağlayan bir milletiz.

herhalde.
en sevdiğininsan için artık ölsün die yalvardığımda evet.
hemde nasil.
Hiç üzülmeyen var mı?
kronik üzgünüm.

şeklinde cevap verilebilecek soru.
Üzüldüm.
"Üzülmedim diyemem üzüldüm ama yanıp yıkılmadım." Demiş bir şair.
görsel

üzülmek nedir ki hey yavrum hey.
evet.
teşekkürler.
Üzüldüm, üzülüyorum.
Üzülmeyi yeğlerdim darma duman olmaktansa.