bugün

başlı başına bir eylem olmakla beraber, Ruhani yolculuğumun ikinci kısmındayım.
Burada sana fazla yer ayırmadım sevgilim…
Basit bir mektupla acılarımın üzerinde sigara söndürdüm.
Çok fazla acımadı elbette canım…
Pardon; zaten acınmayı unutmuştu ellerim…

Ucube kadınların ojeleri kadar renkli bu aralar hayatım…
Gazete kağıtlarından astar yaptım kendime.
Çirkinliğini bir nebze olsa da örtüyor bedenimin…
Böyle çok sesli bir hayatın, sessiz harfleriyle yaşamak biraz ağır geliyor…
Zamanla geçer diyerek avutuyorum kendimi…
Zamanla geçer…
Ya da zaman geçirir, geçmişime…

Elimde bir şey yoksa eğer geriye dönüp bakmama rağmen; meziyetimi değiştirebilirim.
Kalıp acı çekmektense, siktirip gider bir eylem gerçekleştirebilirim…
Yaşadığım kadarıyla öğretti dünya;

Hiç bir sevişme zevk vermiyorsa sana;
Telaşlanma! Suç senin değil…
Sadece;
Hayat sevişmeyi bilmiyor demektir.
Ee siktir git o zaman ne duruyorsun ki burada.