bugün

ergen işidir.
daha önce düşünmedim ama galiba korkuyorum. bırakın sevmeyi değer verdiklerimizin hangisi yanımızda.
üzülüyorum vallahi üzülüyorum. şu halime acıyorum. buna sebep olan şeylere kişilere öfkem o kadar büyük ki. kimsenin kimseye bunu yaşatmaya hakkı yok ya yok yok. şimdi yeniden beni gerçekten seven birini kaybediyorum belkide. sebep ne dediğinde nasıl sevmekten korkuyorum diyeyim ki. sığamıyorum içime.
insan tekrar incinmekten korkuyor. Yüreğinin sıkıştığı uyuyamadığı sabahın bir türlü olmadığı ve güç bela atlattığı geceleri tekrar yaşamaktan korkuyor.
Bana kalırsa Türklere özgü bir durumdur nedenin başındada egoist kızlar gelir.
sadece orospular sevilmez.
pis insanlara gönül verilmez.
Daha doğrusu sevilmemekten korkuluyor.
görsel

Uçucu yağlar gibiyim
Astral seyahat yapıyorum.
Vallahi başıma gelen.

Çocuğu reddettik aq sırf bu sebepten.

Üzerim üzülürüm diye korktum.
Sekhmet'in kısmeti diyorum ve susuyorum arkadaşlar. Beğen birini evlen kız ne diye korkuyorsun.

Esasen hüsrana uğramaktan korkmaktır.
Olmayandır...

Insan Sevmekten değil,
Sevince sonunda üzülmekten korkar...
Korktuğum başıma gelmek üzere.
Üzülmekten daha çok korkuyorum sanırım.
Üzülmekten değil de üzmekten korktuğum için cesurca sevemiyorum beni seveni hep yarım kalacağım sanki..
Bir daha öldürseler yapmayacağım eylemdir "sevmek" *