bugün

Hayatın kamçısıyla sızar derinden acılar başkaları senin büyük derdinden ne anlar vicdanını parise moskovaya satanlar, Küfür diye bakarlar senin dualarına. [bkz. Hüseyin Nihal Atsız].
Ayrılık lafları etme sevgilim.. Önümüz temmuz Önümüz ağustos nasıl olsa...
sen bu şiiri okurken ben belki başka bir şehirde ölürüm.
"oysa seni sevmem toplumu meşru kılar
ve gitmen beni dile indirger sevgilim”
bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
bu derde düşmeden önce.

çok klasik ama bu.
ben sana mecburum bilemezsin.
..Yani,diyeceğim o ki; BEN SANA KÜSTÜM.
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Beni sevmiyordun bilirdim, bir sevdiğin vardı duyardım.
Artık sende herkes gibisin.
Seni,kaburgamın altın parçası,
Seni,dişlerinde elma kokusu.
Bir daha hangi ana doğurur bizi?
artık sende herkes gibisin.
Ey sevgilim, bilirsin benim ne çektiğimi:
Garip başımın derdi bir yürek taşıyorum.
Anlarsın niçin uzak yerlere baktığımı:
içinde yaşanmaz bir dünyada yaşıyorum.
Sen şimdi sevincimin akranısın
ey kanıma çakıllar karıştıran isyan
"Bir bakış bir aşığı aşkından emin eder
Sevişenler daima gözlerle yemin eder."
ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinde,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken.
haklı cümleler kurma bundan sonra
o cümlelerdeki aynı harfleri
ağlarken de kurmak isteyeceksin, harfleri harcama.
yirmi dokuz vagonlu bir trende ölmeye mecbursun.
keşke şiir sevmeseydin! hiç anlamazdın!
şimdi ismini itiraf edemiyorum burada
ama yenemeyeceğin bazı kanserler vardır.
öfkem mi sebep
heyecan mı yoksa
duyduğum sen değil
öldüm mü yoksa
ne isterim sevmek
ne duydukça sabrı
bir ben değil ardıma
umut saplandı.

(bkz: sadece sarılıp uyuyacağız diyen kıza yumruk atmak)
"Anılar, anılar, belki hepsi bir kelime."

(bkz: edip cansever)
güneşi getirsen diyorum yani sen gelsen.
ibrahim!
Gönlümü put sanıp da kıran kim?
Kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter.
Çünkü aramızda dağlar denizler
Ve benim o kahrolası gururum var.
Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

Nazım Hikmet RAN
elinde divit kalem,
katlime ferman yazar..