bugün

genelde şair ve yazarlarda görülen durumdur. içsel derinliğini yeterince dışa vuramayıp, çözümsüz kaldıktan sonra buna yeltenirler. en çok üzeni sylvia plath, özge dirik ve nilgün marmara'dır.
genelde intihara meyledebilecek kadar duyguları uçlarda yaşayan insanlar sanatçı olabilir zaten.demek ki neymiş; tavuk mu yumurtadan çıkar yumurta mı tavuktan?
kötü giden bir şeylere dur diyecek değeri verip bıkan sanatçı kişisinin içinde bulunduğu durumdur.
(bkz: yavuz çetin)
(bkz: alihan)
benzin döküp kendını yakmaya calıstığı günü unutamıyoruz.
intihara eğilimli değildi belki, ah tek bir kıvılcım!