bugün

son zamanlarda popüler olan bir söylem, eskiden taş gibi olan insan psikoljisi iyice çin malı ürünlere benzemektedir.
moda oldu. dikkat çekme çabası. (psikolojik danışmanım)
uzun zamandır içimde insanlara karşı bir nefret duygum var herkes bir çıkar peşinde biriyle tanıştığımda hemen düşünüyorum ne iş diye. hiç kimseye güven kalmadı bir anam bir babam onlarda her haltıma karışıyor gerçi derinlere inersek onlarından benden bekledikleri var. dediğim gibi iyiyce psikolojim gitti. adam ters baktı diye hemen bende ne bakıyon tarzı bakıyorum altda kalmıyorum güya. okulda biri bişey söylüyor acaba bu lafının altında başka bir anlam mı var diyorum. daha bugün bankamatiğin orda kadının biriyle tartıştım. bende sorunlar varda milletde normal değil. birde beni saygısızlıkla suçluyor. lan her şeyi yaparız bir onu yapmayız. yaşlı oldu mu sesimiz bir tık aşağı çıkar. bu en basit örneklerden biri. bu yazıyı insanlardan nefret etme sebeblerime yazıcaktım ama yazarken farkettim. çevremdeki arkadaşlar hiç benzer şeyler yaşamıyor. veya fazla üstünde durmuyor . gidişatımız ya sinir krizi geçiricem birine birşeyler yapıcam ya sert kayaya çarpıcam öldürüp atıcaklar. gidiş gidiş değil anlıyacağınız.
yani daha önce sağlamdı demek oluyor.
milletteki lükse bak.
dünyada zaten sayılı normal insan var. bi sen eksiktin
salgın, parasızlık, her gün tanık olduğumuz ya da seyrettiğimiz kötü haberler, giderek yalnızlaşan hayatlarımızla normal. Asıl bozulmazsa şüphelenmek lazım. Çünkü dengede durabilmek çok zor.