praises to the war machine

warrel dane'in 2008 çıkışlı, 12 şarkıdan oluşan albümü. enfes.

when we pray
messenger
obey
lucretia my reflection
let you down
august
your chosen misery
the day the rats went to war
brother
patterns
this old man
equilibrium

dane babanın nevermore un müziğinin aksine daha gothic bir müziğin üzerine söylediği albüm.
tam da gotik denemez ama gotik - heavy karışımı bir albüm olmuş. jeff loomis ve james murphy gibi babalar da sololarıyla eşlik etmişler dane'e...

sözel içerik olarak nevermore konseptine yakın, ama daha çok kişisel meselelere giren bir yapıdadır. zaten warrel'dan sosyal meseleleri tamamen dışarıda bırakması da asla beklenmezdi. yine din dahil her türlü iktidar sahibi boka sövüp saymakta kendisi. ağzına sağlık.

beklenileceği üzere vokal odaklı bir müziğe sahiptir. e vokalist de warrel dane olunca yeme de yanında yat durumu oluyor haliyle. her bir satırın, her bir saniyenin hakkını vererek söylüyor adam. yine ağzına sağlık

albümde iki cover bulunmakta: the sisters of mercy cover'ı lucretia my reflection ve paul simon cover'ı patterns.
lucretia my reflection'ı uçurmuş warrel reyiz. bir daha ağzına sağlık

vokalini bazen biraz abartılı bulsam da seviyorum bu adamı ve nevermore gibi haysiyetli grupları.

''The world is ruled by fools and thieves
With a flair for power and a taste for greed
Now ask yourself do you feel betrayed?
'Cause nothing ever changes when we pray''

tek kelimeyle olmuş bir albümdür.

bir vokalistin solo albümünden neler beklenir ? grupla olan albümlerine kıyasla sesini daha öne çıkarması vb.şeyler değil midir ?

warrel dane tam bu denileni yapmış işte. albümde yine bir nevermore havası var. o havanın kaybolmaması çok daha harika yapıyor albümü. hatta şöyle bir olayı var daha önce hiç nevermore dinlememiş birisine direkt nevermoredinletmek yerine bu albümü araya alışma aşaması olarak koyarsanız çok daha çabuk ısınır gruba.

albümün müziksel yapısına bakacak olursak daha az yorucu olduğunu görüyoruz. jeff'in o öküzler öküzü riffleri, soloları olmadan direkt olarak warrel'ın vokaline odaklanabiliyorum. sonuç olarak albüm "çoh iyi olmuş çohda güzel olmuş" diyorum efenim.