bugün

dahi yönetmen Abbas Kiarostami'nin izleyenleri derin düşüncelerle başbaşa bırakan en başarılı filmlerinden biridir.

konusu: Kendisini ünlü yönetmen Mohsen Makhmalbaf olarak tanıtan ve varlıklı bir aileden çekeceği film için para istemesi sonucunda tutuklanan bir kişinin öyküsünü konu alır. olay gerçeğe dayanmaktadır.

diğer ismi close up'dır (yakın plan).

filmden ölümsüz bir alıntı:

--spoiler--
inandırıcı bir şekilde yapmak zordu...

- neyi?

- makhmalbaf olmayı. yönetmen rolü yapmak zordu. ama bana özgüven verdi. saygılarını da kazandım.

- kimin saygısını?

- aile üyelerinin. söylediğim her şeyi yaptılar. bir dolabı kaldırmalarını ya da ağaçları kesmelerini istediğimde, hemen yapıyorlardı. daha önce düşündüklerimi bu kadar kolay ifade edemezdim. insanlar, söylediğim şeyleri yapmakta isteksizdiler. ama ünlü birisi gibi davrandıktan sonra hepsi bana itaat etti evden ayrılıp oğluma bir şey almak ve yol ücretini ödemek için parayı aldığımda, hâlâ ailesini geçindiremeyen allah'ın belası bir yerde yaşayan fakir birisi olduğumu hatırladım.
ertesi gün uyandığımda hâlâ işsizdim ve hiçbir şeyin değişmediğini anladım. o kısmı oynamak biraz zordu. başka birisi gibi davranmak zordu. ama aynı zamanda hoşuma gitti çünkü bana saygı duydular ve bana destek oldular. o yüzden kendimi daha çok kaptırdım. gerçekten de yönetmen olduğuma inanmaya başladım. yönetmen gibi hissettim. artık rol yapmıyordum. gerçekten de o karaktere bürünmüştüm. ama oradan ayrılıp günün sonunda evime gittiğimde karakterimden ayrılmam gerekiyordu ve bu da benim için zordu...
--spoiler--
belgeselle kurmaca arasındaki mesafenin en aza indiği filmlerden biri. mahkemeden sonra mohsen makhmalbaf ile karşılaşan oyuncunun ağlaması ayrı bir güzeldir.
iran sinemasının tartışmasız en iyi filmidir. hatta ve hatta dünya sinemasında da ilk 10 filmime sokarım, net.
dün itibariyle yönetmeni hayatını kaybetmiştir. gelmiş geçmiş en iyi iran filmini çektiği için bu çiçekler ona gitsin;

görsel
bu gece 2. kez izlediğim ve belgesel-kurmaca arasındaki git gel ile beni bir kez daha tutkunu yapmış olan film. sahte makhmalbadf ile gerçeğinin ilk kez karşı karşıya geldiği sahne ve çekimi ayrı bir lezzetlidir.
Psikoloji bilimi ve psikiyatri ihtisasının yasak olduğu bir ülkede böylesi bir film çekebilen yönetmenin yetişmesi dahası kendi gibi yönetmenler yetiştirmesi gerçek bir dehadır.

yakın plan ve arkadaşımın evi nerede filmleri beyaz perdenin kült sayılabilecek psikolojik filmleridir fikrimce.

Yönetmenin yıllar önce teknik olarak belki adı bile konmamış dogma akımı adı verilen teknikle neredeyse sıfır maliyetle çektiği bu iki filmin yakalamış olduğu derinliği Şimdilerin teknolojisiyle bile yakalayabilmek çok zordur.

Merhum abbas kiyarüstemi sinemanın büyük ve gerçek bir sanatçısıdır.
görsel