bugün

melankolik ruh halini tarz olarak benimsemiş insan diyaloglarıdır. en az iki melankolik şart.

- aşkım, kalbimin kanayan yanı, az sonra kapının dışında kalacak olan sevdiğim. ruhumdan damıttığım duygularımla demlediğim çayımdan bir fincan içerken, bir sigaranın uzunluğuyla orantılı anın paylaşımına davet ediyorum seni.
- ne desem bilemiyorum. hayatımın karanlık kuyusunun rutubetini sevdiğim. birazdan bu kapıdan çıkıp işime giderken, ruhumu seninle bırakıp bedenimi götüreceğim. en az hayat kadar karmaşık ve acımasız olan trafiğe karışacağım..offf ne gam..bak sana selpak aldım.
sevdiğim diyalog türüdür.iki tarafta duygu yüklüdür,ve kelimeler bir şairden çıkarcasına çıkar dudakların arasından.
-mehtabın aydınlığında ama yine de karanlık bir hisle sevdim ben seni.
-sözcükleriniz melankoli kokuyor turgut, ürküyorum.
-ürkek bir ceylan gibi konuşmak ne kadar yakışıyor yüzüne. bir de ağlasan.
-ağlamayı sevmem.
-gülmeyi deneyebilirsin belki, o da yakışır sana.
-ayrılalım diyorum.
-ayrılsak da bitmez sana olan sevgim, sana yine leylaklar getirmeye devam edeceğimden kuşkun olmasın.
-leylağını da al git.
-bu diyalog çok hüzünlü
-gidiyorsun ve suçlu değilsin
-suçlu olup da gideydim daha iyiydi.