bugün

içine odun kömür gibi yanıcı maddeler koyulan, üzerinde yiyecek pişirilen taşınabilir piknik gereci.
(bkz: mangal yakmak)
biryürekçeşidi
(bkz: mangal keyfi)
piknik günlerinin vazgeçilmez durumu..
blacksoul, haznedaroğlu, eqin ve atan alır spor'u bıktıracağım olay, nesne, özne, yüklem. *
yakması bır dert tamızlemesı ayrı bır dert olan yemek pısırme aygıtıdır. basıt bır metal kutudur.
insan zekasının korkutucucu boyutlara ulaşabildiğini gösterir.daha da mantıklısı bilgisayardan gelen sıcak hava dalgasına yumurta kırmak olacaktır.
her türk'ün doğuştan yetenekli olduğu alandır. etsiz yapamayan yurdum insanına da bu yakışır. toplanıp mangal yapılan, muhabbetin dibine vurulan günler türkler için vazgeçilmezdir.
otel odasında da yapılabiliyormuş dedirten ibrahim tatlıses in yanından ayırmadığı pişireç.
alacan abi etleri çıkacan şöle güzel yeşillik bi yere..atlet, altına çizgili pijama..çatalıda gösterecek şekilde indirecen pijamayı..yellemeye başlıcan mangalı..yanınada bi 70lik değmeyin keyfime
türklerin söndürmekte zorlandıkları ve sık sık orman yangınına yol açan keyif verici zımbırtı
bir orhan veli şiiri. şöyledir:

MANGAL

Akşam karanlığında bir şey görünmezmiş
Ateşten ve dumandan başka.
Kıtlık senelerinde kömürün bolluğu
Huzur ve saadet verirmiş çocuk ruhuna
Şair arkadaşım Oktay Rifat'ın...
Ve Münevver Hanım, validesi,
Balık pişirirmiş mangalda ve dumanını
Mukavvadan yelpazesiyle
Genzine doldururmuş arkadaşım.
bilinen kullanımı dışında, kömürlü ısınma devirlerinde, sobadan alınan kor halindeki kömürün diğer odalardaki soğuğu bir nebze kırması için de kullanılırdı.
(bkz: maltız) olarak ta bilinir.
ateşli gerec. babamın kullandıgı gerec.
halen yeryüzünde iken zamandan ve yaşamdan azade olmanın ender yöntemlerinden biri.
iç anadolu'da bir dağ adı.
ata sporu.
(bkz: tavuk)
(bkz: et)
(bkz: cizbiz)
final haftasinin gelisini kutlamak namina sinav gecesi yakilmasi herkese tavsiye edilen hayatin manasini icinde barindiran kutsal kutu.
yakmasından pişirmesine, malzemelerinin hazırlamasından servis yapmasına ustalık isteyen bir mükemmel keyif aracı. adını kollestrol bayramı koyduğumuz günlerin vazgeçilmez ögesi.
üzerinde ne pişirilirse pişirilsin, en sonunda keyif için mantar ve sarımsağın muhakkak olması gerekir.*
kimi görgüsüzlerin otel odası ya da balkonunda yaktığı şey, bunu yakabilmek için kozalak falan gerekir pikniklerde, çok ilginç hallere sokar adamı.
turk kulturunde onemli bir yer almis, piknik deyince ilk akla gelen demir esyadir.
ankara da tunus ile bestekar sokağın kesiştiği yerde bulunan bir yerdir. gayet leziz yemekleri vardır ve bir şubeside anıttepededir. gidip görülesi yemek yenilesi çay içilesi bir mekandır.
hürriyette çıkan mizah sayfası. çizerleri için:
(bkz: behiç pek)
(bkz: can barslan)
(bkz: emrah ablak)
(bkz: bülent üstün)
(bkz: erdal belenlioğlu)
(bkz: latif demirci)
(bkz: cengiz üstün)
türk milleti olarak çok sevdiğimiz bi yiyecek pişirme gereci. her yere taşırız valla. pikniğe (normali bu), balkona, plaja, beyazsarayın önündeki çimenliğe, yurt odasına (oha ya) ve daha bi çok acayip ortama.... ama gerçekten zevki ve lezzeti farklıdır.yanan odunun çıtırtısı pişen etin sesi ile birleşip süper bi düet oluşturur. burna gelen buram buram koku eşliğinde temiz havanın teneffüsü de cabasıdır.