bugün

evde sevimli yaramazlardan varsa, sıkça yapılan eylemdir. bir sonraki aşama ise, yeni kumanda alımıdır.
ikinci bir kumanda alımını bir süre olsun erteleyecek bir eylem.
elinde kumandayla uyuyan rahmetli babamdan, küçük oğlumun devraldığı sabote eylemine verilen cevaptır.
mozartın 9. senfonisi kadar klasikleşmiştir.
aslında hiç bulaşılmaması gereken olaydır.
çünkü bant; sürekli kullanımdan mütevellit zamanla yapışkanlık özelliğini kaybedecektir.
sonrasında bant çıkarılsa; kumandada kalan yapışkanlık ele bulaşacaktır. veya bırakıldığı yerdeki tozları kapacaktır.

en kötüsü de kumandayı ele her alışta, iş eğitimi derslerini hatırlatan bir bant kokusu kalacaktır elde.

bant çıkarılıp yenisi takılsa, bunu da sürekli tekrarlamak gerekecek.

en iyisi rahat bırakmak pilleri.
kumandanın şeffaf poşetle kaplanmasının farklı bir versiyonudur.
bence artık kumandalar bu şekilde üretilsindir.
dandik işçilik ve malzeme kullanımı sonucu bir zaruret haline gelmiş fiildir.
evdeki bireyin sinir etmesiyle kumanda ona fırlatılır tabi kıyamazsın da biraz yana atarsın kumanda yere sert bi şekilde düşer. sonuç; kapak kırılır sonra da mecburiyetten bantla tutturulur.
Aile bireylerinin zorlamasıyla başka bir koltuğa geçerken kumandayı koltuğa önden atma ve kultuğu tutturamama durumu oluşan sonuç.