kitap okumanın entelektüel bir uğraşıya dönüşmesi

ülkemizde olan anlayıştır. oysa ki okumak ihtiyaçtır.

utanarak söylüyorum; ülkemizde olan gerçektir. hatta bu görüş sadece sokaktaki vatandaşta değil, sözüm ona geleceğin aydını üniversite gençliğinde bile mevcuttur.

görece olarak doğru bir tespittir. ama gerçek ''okurları'' da unutmayalım. bi' de elif gibi sevmek okumayalım.

ahmet batman okuyan insan entelektüel olacaksa entelektüelliğin amına koyim dediğim tespittir.

Eyleme geçmeyen aktivist kadar entelektüel olan insanlar için geçerli bir durumdur. Kaldı ki kitap derken ne okuyoruz Migrosta kasanın yanında satılan kitaplarsa bunu da düşünmek lazım.

öncelikle kitap okumak bir keyiftir. birine olta vermen onun balık tutmaktan zevk alacağı anlamına gelmez. birine biletini alıp onu koltuklara oturtman tiyatro ya da operayı sevmesi için yeterli olmayabilir. bu bir keyiftir. içten gelmelidir.
insan bir kitabı bitirdiği zaman yeni bir kitabın açlığını duymalıdır. kitapları bir şeyler ispatlamak, hava atmak için değil, keyif aldığı, sevdiği, onlardan kopamadığı için okumalıdır.
dolayısıyla eksik bir önermedir. keyif almadan hiçbir uğraş uzun süre gerçekleştirilemez.

Entelektüel, zekâsını ve analitik düşünme yetisini mesleği gereği ya da şahsî amaçlarına erişmekte kullanan kişi.

Dolayısıyla bu durumda Sakınca göremiyorum ben. Bir insanin kendini geliştirmek icin başvuracağı kaynak kitap Olmali. Bu duruma üzülen arkadaşlar varmis,ilginc. Ne amacla Olursa olsun kitap Okuyan insana degil, bilgisi Olmadan fikri Olan ogrenmeyi reddeden insanlara uzulmelisiniz.

kitabi bir sey olmak icin ya da birilerine hos gorunmek icin okuyanlarin kitaplarla arasi yoktur. onun dunyasini yazacak kitap coktur ama.

acı ama gerçektir. sosyal medyada çok sık rastlayabiliriz bu duruma. milenaya mektuplardan kesitler, kiçik pirinsim de kiçik pirensim diye saçmalayan kezbanlar, olric'i cümle sonuna konan nokta gibi her boka yazanlar, puccacı ergenler... neler neler... ya böyle bir şey değil ki kitap okumak. he diyeceksiniz ulan sen kitap kurdu musun sanki? hayır. benim eşekliğim bu yaşa geldim daha yeni başladım kitap okumaya ama hiç içimden gelmedi içindeki kelimeleri sağa sola beğeni kazanmak için yazmak, söylemek.BENiM OKURKEN HiSSETiKLERiMLE BAŞKASININ BiR Mi?...

ben kitabı okurum, okurken içimde analiz ederim, hissederim. içindeki karakterde kendimi bulmaya çalışırım. ona yapılanlar bana yapılmış, onun yaptıklarını ben yapmışım gibi yA DA NE BiLEYiM sanki onların yanında oturup dinliyormuş, KARAKTERLERiN GÖRMEDiĞi AMA BENi HEP YANLARINDA OLDUĞUM BiRiYMiŞ gibi okurum. kitaptaki betimlemeleri kafamda canlandırırım vs.vs.vs... KISACASI NASIL TANRI iLE KUL ARASINA GiRiLMEZ DENiYORSA KiTAP iLE DE iNSAN ARASINA GiRiLMEZ. O KiTAPLA iLiŞKiN FARKLIDIR SENiN...kitap biter , filmlerdeki gibi bir boşluk hissederim ve o kitaptan hayatıma mutlaka bir şeyler katılmıştır bile.

YiNEDE KiM nasıl istiyorsa öyle yapabilir. ayakta durmak bile zorken metrobüste kitap okuyorum imajı verebilir ya da başlıktaki gibi entelektüel görünebilir, hissedebilir. benim kitaplara bakış açım bu şekilde...

kahve fincanıyla kitabı bi arada fotoğraf çekip instagrama koymayı atlamayalım lütfen.

-çocum niye okumuyon bu kitabı aldın madem?
+he foto çektim işi bitti onun annea atabilirsin.