kavga eder gibi şakalaşmak

türk erkek gençliğinin samimiyet göstergesidir.

böyle iki kişi karşılaştığında:

- ne var lan!
- ne diyorsun lan!
- bana bak asabımı bozma!

diye giderken el kol birbirine dolanır. sesler sertleşir. fiziksel güç hasıl olur. dışarıdan görenler ''aha kavga'' deyip izlemeye koyulurken birden gülümseyip sarılırlar birbirlerine ve konu havadan sudan muhabbete döner.

(bkz: enseye tokat göte parmak)

ergenler arasında anlaşılması zor bir dildir, etraftakilerin anlayabilmesi uzaktır.

1- iç güdüsel olabilir. türkler ata sporları yağlı güreşleriyle bilinir.
2- yeri ve zamanı olmadığı durumlarda hanzoluktan ileri gidemeyecek durum. (ki bunun yeri neresi zamanı nezamandır bilemiyorum)

genellikle dolmuşçu sporu olarakta bilinir.

sonu kavga ile biter.

kavga eder gibi şakalaşmak naif bünyemi hep ürkütmüştür. insanda bir tutarsızlık olduğu konusunda şüpheler uyandırır ve şakalaşmak böyle olmamalıdır dedirtir insana. herkesin şaka anlayışı farklıdır tabi. yöreden yöreye de değişir bu. bazı yörelerde, eşler birbirlerine vurarak şaka yaparlar falan. garip işte. bir standardı yok.

-naber lan yavşak!
+iyiyim götoş sen nabıyon?
-hahaha orspu çocuğu yaauvv..

(bkz: minibüs şoför style)

Genelde kedigillerin oyun tarzı olan eylem.