bugün

bazen sadece intihar etmek istersin..
Bencil oldukları için.
Git kurtar kendini.
Bizi düşünme aferin.
Çok kötü hayatları oldukları için.
Misal ben düşünüyorum da, durumum çok kötü olsaydı istediğimi alıp yiyemeseydim, giyemeseydim, yapamasaydım sanırım kendimi iyi hissetmezdim. Daha doğrusu şöyle ki, durumunuz çok iyi, çok iyi bir aileniz var ve birden her şey bozuluyor siz çok çok fakirsiniz. Eskiden lüks gibi görünmeyen her şey size artık "imkansız" geliyor. işte ben asıl o zaman intiharı düşünebilirdim belki. Cidden çok çok zor hayatlar var.
Aptallıktan. Saglık sorunu olanlar hariç.
kaybedicek bi seyi olmadigi icindir.
mutsuz oldukları için ve hayat artık çekilmez çile olduğu için...

e tabi bir de ölmek için...
hayatına dair bir dönüm noktası veya alternatifleri kalmadığı zaman. Net.
intihar... kendi yaşamına kendi isteği ile son verme... ölürken bile sadece kendini düşünme, hiçlik hissi, kaybolmuşluk, çözüm üretme yollarında sıkıntı, vazgeçiş, umursanmadığını hissetme, kendi varlığının değerli olduguna inanmayıp, başkalarının ilgi ve sevgisini kazanmaya çalışırken duvara toslama... bencillik, dik alası hatta bencilliğin...

Bak dostum, benim kocam intihar etti. Geride biri 7 yaşında biri 9 aylık iki çocuk, iki can, iki küçücük kız bıraktı. Ben kendimi saymiyorum bile, ailesini, arkadaşlarını, enstrümanlarını, sahneyi, alkışları, hayran hayran bakan gözleri, yıllarımı, sevgimi, dırdırlarımı da saymiyorum. insan bu kadar çok sevilip, bu kadar yalnız niye hisseder kendini? O ipe astığı kendi değil, bütün sevenleri aslında bunu nasıl bilmez? Nasıl bu kadar acımasız davranır insan geride kalanlara?

Yani işte, bu soruları sen istediğin kadar sor kendine, etrafına, yaşamaya devam edenlere, etmek zorunda kalanlara... bulamazsın cevap. Anlayamazsın, anlamayacak anlatamayacaksin. içindeki kocaman yangınla başa çıkamayacak, bir daha asla kendin gibi olamayacak, bir kez olsun onunla güldüğün gibi gulemeyeceksin. Yazacak çok şeyin olacak, yazamayacaksin. O yüzden çok da merak etme.
Sırasını beklemekten sıkıldığı için uzayıp giden kuyruğun ön sıralarına çaktırmadan geçmek gibidir intihar etmek.
zayıf irade, ümitsizlik ve inançsızlık.
Artık bu dünyadan bekleyecek umutları kalmamıştır. Yaşamak her geçen gün acı vermeye başlamıştır.
Bıkmışlardır. Genellikle neden olduklarını ve elinde sonunda öleceklerse çalışıp çabalamanın ne işe yaradığını düşünürler. Hergün acı çekerler. Umutsuzlardır. Vasiyetini düşünürler. Kendi kendine konuşmayı severler. Sonunda intihar ederler.
yaşadıkları ağır geldiği için tek kurtuluş zannederler.
dayanacak gücü kalmamıştır.
bu iğrenç dünyadan siktir olup gitmeyi isteyecek kadar büyük acılar çekmiştir.
çaresiz kalmıştır.
intihar etmek için. Evet.
Her insanın hayatında inişler ve çıkışlar vardır, işler her zaman istediğimiz gibi gitmez.
Bu süreci kimileri bir destekle atlatır, kimileri yalnız olmayı tercih eder ve kendi kendine sorunlarına çözüm bulur.

Bazıları da kimseye ihtiyacı olmadığını düşünür, ama ihtiyacı vardır. Farkında olmadığı için, bilinçsiz davranarak başka bir çıkış yolu olmadığını düşünür ve intihar eder.
kendilerini bu dünyaya ait hissetmediklerinde
bence tartismaya pek acik olmayan bir konu. kimse o duruma gelmemeli.

bana da sacma gelirdi insan neden intihar eder ki? derdim. belli bir zaman geliyor kafayi yeme evresi diyebiliriz. hicbir seyi hic kimseyi dusunemiyorsun. bilincsizce hareket ediyorsun ve tek kurtulus bu diyorsun. ki genelde psikolojik olarak sorunlu olanlar da daha yaygin.

cogu insan bilincli yapildigini dusunse de tam tersi bilincsiz yapilan bir eylemdir. insanin kendini kaybettigi andir.
Sarılacak kimsesi yoktur, kendine sarılmak da yetmiyordur artık.
dünyaya dair umudu kalmadığı için.
insan ilk başta saçmalık olduğunu düşünür, fakat kişinin psikolojisi günden güne kötüye gider. ve intihar en iyi seçenektir. çünkü dünya cehennem gibi gelir.
O an vazgecemedıklerı ıcın.
https://youtu.be/0Cgz7NIrEw4 cevabı Burda.
Anlaşılamamaktan, hayatın ona sürekli sırt dönmesinden, sevilmemekten, çaresizlikten vs.
Aslında insanın günün sonunda başardığı tek şey intihar etmemektir. Camus'un düşüncesi böyle, ben de katılıyorum.