bugün

geceyi hiç uyumadan geçirerek sabahın olmasını izlemektir. benim için çok sıradanlaşan b,r şeydir ilk kez hiç uyumadan sabahı gördüğümü hatırladım şimdi çok ilginç gelmişti bana.
iş verenin para karşılığı satın aldığı bedendir.
sık sık yaptığım eylemdir. normaldir. ne yapan gariptir ne de yapmayan.
muhtemelen sabaha işe gitmeyecek olanların yapabileceği eylemdir.
gün içinde insanı baya bir olumsuz etkiler gözlerde yanma midede gariplik çırçıra kadar gider kafanızı koyduğunuz yerde uyur kalırsınız.sabah erken olan derslerde ben genelde öyle yaparım da.
muhtemelen sabaha iki sınavı olan öğrencilerin yaptığıdır.
öğrenci hayatının vazgeçilmezi..
şayet sınav zamanıysa ve sen ders çalışıyorsan * * sıçtın mavisini görmenle farketmiş olduğun durumdur
bir türlü sevgilisine açılamayan, aşık adamın sergilediği durum...
Yaz aylarının getirdiği rahatlığın yanında arkadaş ortamlarının da katkısıyla sıklaşan, ayrıca istisnai olan sınav zamanlarınında vazgeçilmezi bi durum.
Bazen güzel olan şeydir. Evet.
Kafa dengi biri varsa süper edilir.
Yaptım, pişmanım. Bir insanın dengesini bu kadar bozan başka birşey olamaz.
sınav haftalarında keyifle yaptıgım olay yaklaşık 54 saattir uyumuyorum evet. yarın son vizemden Çıkınca keyifle 24 saat uyumlayacağım.
Vardiyalı bir işte çalıştiginiz anlamına gelir ya da sabah kalkıp bir işe gitmeyeceğiniz. Evet.
Şimdi kahve içerek ayılmaya çalışıyorum.
insanın dengesini bozar. Mümkünse akşama kadar uyunulmaması gerekir.
Berbat bir his hele de sabahladıktan sonra akşama kadar uyumuşsan gözünü açtığında gece olmuşsa bütün dengen kayar. Kendi adıma söyleyebilirim ki insanlıktan çıkmış gibi hissettiriyor gözümden uyku aksa da akşama kadar uyumayıp gece uyuyup uykumu düzene sokarak toparlıyorum o dönemlerde. Gece çalışmak zorunda kalanların Allah yardımcısı olsun.
Alışmadık mı sizce de, bizi uyutmayan şeylere..
Anatomi çalışıyorsanız sıçtım mavisini görmeden güne başlayamazsınız. (bkz: sıçtım mavisi)
hayatımda en az 3-5 kez yaptığım eylem. bir iki defasında ilginçtir ki öyle bariz bir halsizlik falan hissetmemiştim. son kez ise geçen yaz yaşadım, bilhassa hiç yorulmamak insanın uyku düzenini tepetaklak edebiliyor. ki 40 dereceye varan sıcaklarda o dönem zaten günümü telefon-bilgisayar-yatak üçgeni arasında geçiriyordum. o gün ise annem benim tembelliğimden illallah edip bana zorla salonun tozunu aldırmıştı. fakat hayatımın en berbat anları arasında ilk 3e girer desem fena olmaz, uykusuzluktan vücudum hararet yapmış, alev alev yanıyordu, elimi kolumu kaldıracak takatim yoktu.
2 haftada bir rutinimdir. hatta uykusuzluğun verdiği üşüme hissini ezberledim.