her şeyi bırakıp çekip gitme isteği

(bkz: into the wild)

terör dolu bu ülkeden, gelecek kaygısı dolu bu yerden, seni olduğun gibi kabullenmeyen insanlardan, her şeyden kaçma isteğidir bu. dünyanın bir ucuna kaçıp gidersin. sadece sen varsındır etrafında; sen ve senin işe yaramaz tonlarca fikirlerin, beyninin meşgul eden onlarca düşüncelerin. tüm bunları gittiğin yerde toprağın altına gömüp ilerlersin yavaş yavaş. tüm nefret akıp gider kalbinden, tüm iğrençlikleri unutur beynin. yepyeni bir sen olur kalırsın olduğun yerde, asla geri dönmemecesine.

en zor olanı gidemeyeceğinin anlaşıldığı anlardır.çünkü önceleri 'bir gün' gidiceksindir. umudun yok oluşuyla yok olmaya başlamaksa en kötüsüdür.

her şeyi bırakıp gitmek cesaret ister ve bu hiç bir zaman sende var olmamıştır.

bezginlik durumunda oluşan bir istek olup en kestirme olanı detaylarla uğraşmak yerine hayattan çekip gitmektir.

işininde okulununda mına gorum deyip gitmektir.

ergenlerde bolca bulunan istek. nasıl gideceksin, nereye gideceksin lan? bu istek bitince ne yapacaksın amına koyayım. geri mi döneceksin? geri döndüğünde bıraktıklarını bulabilecek misin? otur oturduğun yere.

zordur onca yaşanmışlığı bırakıp gitmek, zor gelse de bazen kalmak en iyisidir.

her insanın hayatında en azından bir kere yapmak istediğidir. ama yapma cesaretini gösterebilen çok azdır. beş milyonluk bir şehir vardır ortada. herkes rahatça yaşayabilirken o şehirde, siz şehrin hiçbir sokağına sığamazsınız. daha doğrusu anılarınız buna izin vermez. defalarca gitmek istersiniz belki ama farkındasınızdır ki siz o şehrin aslında tilkisisinizdir. gitseniz bile günün birinde dönüp dolaşıp yine dönersiniz bir türlü barınamadığınız fakat kurtulamadığınız o şehre.

sonunu düşününce yok oluveren istektir.

(bkz: anlık duyulan istekler)

Arada bir her insana olan şeydir.Gitmek çözüm olsa gidilirdi.

her an içte olandır.

(bkz: before sunrise)

öyle gelir arada bir. rahat bırakacaksın, kendiliğinden çeker gider o istek. aceleci davranma ki ardında yıkılmış kalelerin olmasın.

tüm sorumlulukları ardında bırakıp, tüm sorunları unutmak için, kaçıp kurtulmak için bulunan çözümdür.

domates yetiştirme isteği olur bazılarında da. ardından en fazla markete çıkar ve bişeyler alıp dönersin yarım saat sonra.*

yarım kalmışlıkları sonlandırma arzusu.

depresyona girmeden önceki son çıkıştır. bırakıp gidersin ve hayat daha bir yaşanır hale gelebilir... belki..

yada depresyonun zaten en dibindesindir, bi çekip gitsem belki herşey düzelir dersin. ama ne gitmeye mecalin vardır ne de geride bırakacaklarını düşündükçe cesaret toplarsın. sevdiklerin, alışkanlıkların sırtında ağır bir yük haline gelmiş, sen de o ağırlığın altında ezilmişsindir. işte o an öyle bir hisse kapılırsın ki, her şeyi olduğu gibi bırakıp uzaklaşmak istersin çok uzaklara...
fakat bilirsin, yanına aldığın kendin olduğun sürece kaçış manasızdır. çünkü yine bilirsin ağırlığı altında ezildiğin aslında başkaları yada başka şeyler değil kendi varlığındır..

başka türlü bir şeydir belki mutluluk?!

--spoiler--
bir başka yolculuk dalından düşmek yere
yaşadığından uzun
bir tatlı yolculuk dalından inmek yere
ağacın yüksekliğince dalın yüksekliğince rüzgarda
ve bir yeni ömür vardığın çimen yeşilliğince...
--spoiler--

yurek ıster.

Gitmekle gidilmiyor ki,
Gitmekle gitmiş olamazsın.
Gönlün kalır,aklın kalır,anıların kalır...

bazen o kadar sinirlendirirler ki seni her şeyi bırakıp çekip gidesin gelir. sonra durursun arkanda kalacakları, yaptıklarını, emeklerinin boşa gitmesini, aileni, arkadaşlarını hatta sevgilini bile düşünürsün ve vazgeçersin çekip gitmekten. bir gün gelir yine aynılarını düşünürsün ve bu böyle sürüp gider.

(bkz: zincirleme kaza)

Bu istek döner dolaşır ve bırakılmak istenilen herşeye bir koşuyla dönülür ki ne içler acısıdır.

sorumsuzluk ister, cesaret ister, para ister, kimsesizlik ister, ister de ister istemenin sınırı yok.

bu istek ben dahil herkeste görülmekte . Sigara kısa ve kötü bir çözümü .

uzunca bir süredir içimi yakıp kavuran, fırsatını bulduğum an uygulayacagım büyük istek.

Bazen öyle bir geliyor o istek en yakın hava alanına ya da otobüs garına gidip her hangi bir yere bilet alıp gitmek istiyorum. Öyle çıldırıyorum. Tam böyle o cesaret ve gazla gidicem aklıma bir sürü şey geliyor. En başta arkada bıraktıklarım ne olucak diyorum. Ne düşünüyorsun basıp gitsene. Yok arkadaş o fikir bir kere aklıma girdimi tamam zincirleme kaza gibi arkasından bir sürü düşünce getirip beni vazgeçiriyor. Ama bir gün bunu yapacağım. Düşünmücem insanlık etmicem yapıcam. Sonra dönüp gördünüz mü öyle gidilmez böyle gidilir diyeceğim.