felsefenin saçmalığı

(bkz: bilgelik sevgisi)

beyler, sevgili yazar her bi halti hazir olarak aldigi ve gece gunduz cep telefonunda snake oynadigi icin bu hale gelmis. canim benim devam et sen, biz seviyok ya felsefeyi.

Önce aç karnınızı doyurun.Sonra dedeye sahip çıkın.

felsefe düşünmektir. hayatın her alanındadır. bu yüzden felsefeye saçmalık demek aslında felsefe ne demek bilmemektir. kişinin cahilliğini gösterir.

Felsefe ve bilim dışında insanın hayatını geliştiren başka bir şey daha yoktur. Felsefe sana düşünmeni bilim ise düşündüklerini gerçekleştirmeni sağlar.

din yalan, felsefe saçma, ne kaldı amk:
- en büyük fener başka büyük yok!

Hayatında hiç Felsefe okumamış kişinin zırvasıdır. Okumamıştir çünkü okusa böyle saçmalamaz.

anlamakta zorluk çekenler tarafından kullanılan tabir.
felsefeyi okuyarak öğrenemezsiniz bayım. felsefe, felsefe yapılarak öğrenilir.

o zaman antikaw militarist tarzı saçmalamaya-dostlar *

felsefe düşünceleri derinleştirme sanatıdır zaten, yukardan bu derinlik saçma gelir, haklı beyandır.

(bkz: gölge etme başka ihsan istemez)

felsefenin saçma olduğu pek tabi iddia edilebilirdir. fakat bunu temellendirmek gerekir. neymiş efendim düşünüyorsa varmış demek, felsefeyi saçma bir disipline indirgemek için yeterli değildir. hatta komiktir. ya da daha açıkçası bu düşünme biçimi -ki biçim bile değil- kişinin saçmalığının tescilidir.

felsefe hakkında böyle bir eleştiride bulunabilmek için genelinde 2500 yıllık felsefe tarihine hakim olmak gerektiği gibi, özelde de descartesın kartezyen felsefesini, tıpkı kendi adını soyadını bilir gibi bilmek gereklidir. yani çok kitap okumuş olmak gereklidir. ama gerçekten çok kitaptan bahsediyorum. 10 tane falan değil anlatabiliyor muyum? üstelik bu kitaplar bilmem kaçıncı sınıf aşk romanları falan da değil. ciddi imgelem ve muhayyile gerektiren kitaplardır. bunları okuyup, kavrayıp, hala felsefenin saçmalık olduğunu iddia eden birileri olursa, bu konuyu tartışmak elbette ki zihin açıcı olacaktır. ama ciddi argümanlarla temellendirilmiş bir eleştiriden söz ediyorum. bazen -tıpkı şimdi olduğu gibi- karşılaştığımız cinsten komiklikliklerden değil.

(bkz: saçma felsefesi)

Cevabını hiçbir zaman bulamayacağımız saçmalık ve zorlama soruları sorarak hem moral bozmaya hem caresiz hissetmeye hem diger insanlardan farkli bir dusunce yapisina sahip olup basit seylerden zevk alamamaya yaramaktan baska bir halta yaramiyor felsefe. Felsefeyi severdim, ilgilenirdim. Sartre, Camus gibi yazarlar basucu yazarlarimdi. Ee amk noldu sonunda? Kafayi tirlatmanin esigine geldim. Cok soru sormak zararli, harbiden zararli. Bir sure sonra normal insanlardan farkli olmaya basliyorsunuz. Eziyet ve mallıktan baska bir sey degil.

(bkz: mühendis şakası)

not: gülmedim, aslında görmedim de.

görsel

"basit seylerden zevk alamamaya yaramaktan baska bir halta yaramiyor felsefe" bu çok ironik bir cümle ya. Bunu da sağlayabilir tam tersini de sağlayabilir. "Kontrol edemeyeceğin şeyler için üzülme"meye, küçük şeylerden zevk almaya da başlayabilirsin kendini dipsiz bir karamsarlıkta da bulabilirsin. Seçim meselesi bu. Felsefe sana tek bir yol sunmuyor bence. Ben de yeni başladım ilgilenmeye. Ve eskisinden çok daha iyiyim ruhen.

Felsefe olmazsa medeniyet olmaz. Başka insanların sınırlarını, kendi sınırlarımızı bile felsefe anlamlandirir. Bu arkeoloji gereksiz demek sonra büyük anadolu servetini tarumar ettirmek gibi bir şey.

(bkz: beynim yetmedi)

Bildiğim birşey varsa oda felsefe yapan insanların çoğunun iyi insan olduğudur. Bide böyle bakın isterseniz .