bugün

Sabahları hazırlanırken başa gelen durum.yataktan kopmak o kadar zor geliyor ki. Bazen dayanamayıp hazırlandıktan sonra yatağa geri kıvrılıyorum. Üstüm kırışmasın diye put gibi kalıyorum. O beş dakika hayatımın en kısa beş dakikası oluyor.
dışarıdaki aşırı sosyal hayatın içine dahil olamama içgüdüsünden ötürüdür.
o kadar çok şey istemiyorum ki evden çıkmak yalnızca teferruat.
Bugün olan şeydir, bu soğukta evin sıcağını bırakıp rezil istanbul trafiğine çıkmak berbat bir duygu, şimdi evde otursaydım şöyle sıcak bir kahve, ses yok gürültü yok ne güzel olurdu.
hava kapalı olduğunda gelen his.
Şu sıralar bana çok olan isteksizlik.
bir anda içine yuvalandığım durumdur.
cook yağmurlu zamanlarda olan durum.
dışarısı soğuk olduğunda çok olan istektir.
Her hafta sonu yaşadığım durumdur.
tercih meselesidir. dışarı çıkıp sinir olup sövmektense evde/yurtta oturmak daha mantıklıdır.
istanbulda gayet normaldir.
Muhtemelen dışarısı çok soğuktur.
evcimenliktir. iyi değildir.
Özellikle soğuk havalarda , battaniye ile bütünleşerek ortamı sıcak kahve ile ısıtıp tam da mayıştığın anda hissettiğim şey .
kız arkadaşı olmayan erkek örneğidir. Oluncada eve girmeyendir.
dışarıda buz gibi bir soğuk, yerde sonbahar yaprakları, havada hafif bir yağmur varken,
evde de sıcacık odan, televizyonun, sınırsız internetin, tüm abur cuburları içeren bir de buzdolabın varken,
kim ister ki dışarı çıkmayı?
ben. sonbaharı hiçbir şeye değişmem. bazen o ara sokaklarda boş boş dolaşasım gelir. zemin katlarındaki evlerinin penceresinden, dışarıdaki yağmuru izleyen beyaz saçlı buruşuk tenli ninelerin penceresine iki tıklatıp, "naber teyze?" diyesim gelir... olmayan sevgilimle, yağan yağmurun altında, ıslana ıslana, birbirimizin ellerimizi ısıta ısıta, kaçamak gülücüklerle gezesim gelir...
ve emin olun, bunların hiçbiri yazın yapılamaz. aynı duyguyu hissettiremez.
dışarısı buzz gibi ve yağmurluysa bir fincan kahvede varsa evden çıkılmaz.
en güzelidir. film, müzik, kahve, kitap ve bütün gün tek başına olmak.
(bkz: vazgeçilemeyen tek şey yalnızlık)
evde pineklemek en sevdiğim olaylardan birisi . sabaha kadar oturacaksın o sessizlik artık içine işleyecek . sonra sabah olmasıyla birlikte artan seslerin eşliğinde pencereni kapatacaksın o soğuk yatağına dalacaksın ve yarın bir planın olmamasının verdiği mutlulukla huzurlu bir şekilde uyuya kalkacaksın . . . ahh çok özledim .
(bkz: pazar günü monologları)
bazen kedimle yer değiştirmeyi düşündüren eylem.
pazartesi sendromunun belirtilerinden birisidir. sabahın köründe daha kargalar kahvaltısını yapmadan o ayazda işe veya okula gidenlerin her zaman yaşadığı durumdur.
(bkz: üşenmek)
sevgilisinden ayrılmıştır. onun için hiç bir şeyden zevk alamayacağı için evde depresyon halinde kalmak istemiştir.