eski sevgiliden kalan eşyalar

Eski sinema biletleri, yolculuk biletleri, oturduğum mekanlara ait ıslak mendiller, kurumuş güller..

Deli bir huyum var; anı biriktirmek gibi.

Hepsini güzel bir paket yapıp; bir baf’a kokumu hapsedip, el yazımdan bir not

“ayrılırken sana veda hediyem olsun”.

Güzel bir vedaymış ki; döndü.

Tüm evi yakıp yıkamazsın ya, yedi senelik evliliğin ardından evde kalan her şeyde o var, her şey onunla anlamlıymış meğer, o gittiğinden beri anlamsızlaştı her şey, bu sebepten yeni eve taşınmaya ve tüm eşyaları yenilemeye karar verdim. bekle beni ihtiyaç kredisi, bekle beni yeni borçlar...

Birşey kalmadı lan benimkileri de götürmüş .

ondan sonra bir başkası olmadığı için o kavramı kabul etmiyorum.
o benim hep sevdiğim olarak kalacak, 25 yaşıma geldim ortaokuldan beri beraberdik taki geçen sene doğum günüme kadar. ondan bana kalanlar ise öncelikle bir boşluk kocaman bir boşluk kolumdaki dövmemiz resimlerimiz, oyuncak ayı, karaoke kayıtlarımız, şapka ve eldiven vb. ama en kötüsü o boşluk unutamıyor sun efenim dolmuyor orası defalarca farklı biri ile denemeye kalksan da dolmuyor. ondan şarkılar kalıyor duygular kalıyor düşünceler kalıyor geriye bir çok şey kalıyor ama farkına varıyorsun o kalan şeyler sadece onla güzel onunla anlamlı.

‘Bence’ eski sevgili dediğimiz kişiden kalan eşyaları saklamak birazcık saçma. Sonuç olarak ‘eski’ sevgili çok değer vermiş olsaydık birbirimize hala beraber olurduk (ayrılmak zorunda kalanları tenzih ediyorum)

Tek saç teli var.

Hırkası hala gardıropta duruyor. Oysa gel al demiştim, anı olarak sende kalsın dedi.

Tebessüm ettiren eşyalardır. Gözler dolarken bile tebessüm ettirebilir.

Lisedeyken bilerek bu soruyu çözemedim diye ona cozdururdum. Dokundugu o kalem hala saklanır.
Doğum günümde aldığı bir kolye. O zaman neseyle taktığım bir kolyenin yıllar sonra bile her görüldüğünde sanki bir urganmis gibi boynuma dolanması.
Bir romanda "delirtme beni" başlıklı bir yazı. Kizdirdigim zaman o sayfayı acar başka bir şey demezdi kendileri.
Yanyana çekilen resimler olmadığı için paintte birleştirmiş gibi shoplanmis resimlerle yapılmış bir slayt.

Ilk aşk unutulmaz.. alışılır...

Belki bir gün karşılaşırsak, belki.. diye saklanıyordur belki de.

Eşya değil de bunun çiğnediği bir sakız vardı. O bende alışkanlık yaptı.ondan başka sakız çiğneyemez oldum.

iki adet kolye ve bir adet tshirtü onu da giyiyorum hiç de bir şey hatırlatmıyor, hissettirmiyor.

Bana bir tane boyunluk kaldı. ince giydiğim gün olan buluşmamız. izmir'in soğuğu tabii. Hem hastayım, hem yorgun. Kendi elleriyle boynuma geçirmişti. Sonra uzun uzun baktı. Yüzyüze bir şey kalmadı ondan sonra. Sana yakışıyor dedi. Sarıldık ve bir daha hiç göremedim onu. Mesajla gelen "olmayacak bu" o bakışı sonsuza kadar uzattı. O bakış üşüyüp gözlerimi her kapattığımda göz perdelerime yansır, anlamlandıramam o anı ve acı olan o boyunluğu koklamam oldu bu mesaj gelene kadar. Onun kokusunu çekiyordum içime, ciğerlerime kaydoluyordu. O beni kendisinden silip atarken ben onu göğsümün en derinine kaydediyordum.

istanbul'a döndüğümde ne o çantayı kullandım, ne de o eşyaya bir daha baktım. Yüzüme karşı yapacak cesareti yoktu belki, böylesi zor oldu. Üstünden bir yıl geçmedi ama henüz bazen hala içimden ona anlatıyorum. Gerçi anlatılacak bütün yolları da yaktım. Ama yine tanrıya dua etmek gibi...

alıcı ödemeli kargo ile geri gönderilmesi gereken eşyalardır.

Ben ki herşeyi saklama yeteneği olan bir insanım her birşeyler var bende. Hangi birini yazayım iki diş anahtar bile var.

Ama bir kişi var ki sadece somut olarak benim yazdığım bir sayfa yazı vardı onu da yirttim attım. Toprağı bol olsun.

Kitap ve anahtarlık.
Geri vermek istedim ama almadı.

Hatırlamıyorum. Hepsi tek bir kutuda. Kutu da yukarılarda.
Atmadım,bazı şeyler hariç, hatıralar yaşatır insanı.

Tamam anlıyorum eski sevgiliden kalanları atmak lazım unutmak lazım, hadi eşyaları attın da yaşadıklarını nasıl atacaksın illa bir yerde aklına geliyor, severken unutması zor.

kazak , parfüm , gözlük.

ikinci buluşmamızda hava bayağı soğuktu bende biraz okuzum hayvan gibi istedim kazağı bana ver üşüdüm lan dedim verdi.

asla gözlük takmasını istemezdim ama sırf benimle aynı olmak için numarasız gözlük takardı bende bi gün aldım dedim bu artık benim tamam dedi gözlüğü hala kullanıyom cercevesine numaralı cam taktırdım

parfümünü bna kendi vermişti onu pekhatırlamıyorum..

ayrılalı 2 yıl 4 ay oluyor..

Bende hep hepsinin kopçaları kalmış ya.

Hatıra amaçlı eşyalardır. Bir adet Saç tokası.

eğer sevmiyorsan hala istemiyorsan atılmalıdır. Ama özlüyorsan vazgeçilmezin olur. Bir çikolata paketi misal.

(img:#1979249)
Şudur aq.

Sen yoksun elim böyle ısınıyor mutlu musun?

Ay valla cimriydi.

En azından kalpli bir şeyler. Bana küllük kaldı aq.

Hırka, kolye, minik bir küre. Hepisi çok güzel.

Hırka ve pijama. Annem gardıropta pijamayı bulunca nerden çıktı diye sormuştu. Bak şimdi düşündüm de aylar olmuş.