bugün

lakin istanbul'lu olmamak gibi bir paradoksu betimleyen menşei belirteci.
çocukluğun beyoğlunda, üsküdarda, fatih te, kadıköyde (bikaç tane daha var aslında) geçmiş olması demektir. adam istanbulluyum diyor, neresindensin "Sultanbeyli". istanbullu olmak bu değil.
Doğma büyüme istanbulluyuz diye istanbulu fethedelim diye yola çıkmıyoruz belki de tüm olay bu.
Tamamiyle cenabetlik. Başka yerede gidemiyorum. Heryerde insan. Sikerim böle şehiri böle hayatı.

Diyebilirsin zaman zaman.
Ne mutlu banaki.
orospuyu, piçi, yavşağı, pezevengi, hırsızı 200 metre öteden tanımayı sağlar. *
bak şimdi aslında bu tanıma uymak demek istanbul kültürünü almış olmak demektir.
yani;
türk sanat müziğini seveceksin. bu kültürün müziği budur.
komşuna pişirdiğin kokusu salan yemeklerden vereceksin.
sevgiliyle rekabet ve kıyasla değil iltifatlarla konuşacaksın.
herkese sen diye hitap etmeyeceksin.
balık yiyeceksin balık.

şimdilik aklıma gelenler bunlar.