bugün

dünyada en çok değer verdiğiniz varlıklar için bir şey yapamadığın, onların acı çekmelerini çaresizce izlediğin andır.
Zorbalığa uğrayan hayvan, çocuk, genç veya yetişkin görüldüğünde bir şey yapılamadığı an.
Hoslanilan kisinin arkadasla yiyistigini gormek.

Bir arkadas degil bizzat ben.
2011-2012 sezonunda beşiktaş-atletico madrid maçında pozisyona giren taraf bizken gol yediğimiz an. O an boğazıma düğümlenen hüznü anlatamam.
Sevdigim insandan severek ikimizde yanarak kan kusarak ayrılmak zordunda kalmıstım. Tabi bu zamanla yavaş yavaş acısı hafifleyen bidurum.Sonuçta hayat devam ediyor. Herkes kendi yoluna gitt. 2 yıl geçti aradan ve geçenkerde telefonu karıştırırken bi ses dosyası buldum gözden kaçmış silmemişim. Daha dogrusu o gönderildigindede dinlememisim. işte beni nekadar sevdigini falan anlatıyordu iyi zamanlarımızdan kalan bi kayıt. O an boğazım düğümlendi işte.
Ağlayan çocuk görmek. Nerede hangi ortamda olursa olsun çocuklar ağlamamalı!
Metrobüste akbilin boş çalması.
Babamın ölüm haberini aldığımda bunu anneme nasıl açıklayacağım dediğim andı.