bisiklet surerken iki eli birakmak

Bisiklet sürmeye heyecan katmak için yapılan eylem..

kızlar bana aşık olsunlar diye ayakta bile yaptığım eylem.

Denge işini kavramış, işi artizliğe çevirmiş bisiklet sürücüsünün zevkle yaptığı hareketlerdendir.

Bir de motosiklet kullanırken bırakmak vardır ki evlere şenlik dadından yenmeyecek düzeyde mutluluk verir.

havalı olayım derken yerlerde yuvarlanmalarla sonuçlanır. benim gibi korkaksanız sonra bidaha bisiklete binmemiş olabilirsiniz de.

Bizim ortaköy'de bmx bisikletimle bir adayı turlayıp kapımın önüne geliyordum. Özlüyorum o günleri. O zamanlardan hatıra olarak omuzumda güneş lekem var, hatırlatıyor işte namussuz.

Özgürlüktür, kurallara ilk karşı koymaktır, rüzgara kafa tutmaktır.
Çocukken boş yolda zevkle yaptığım eylemdir. Keşke hep çocuk kalsaymışım.

Bunu en son yaptığımda arkadaşlar beni, kollarıma girerek asfalttan kaldırıma taşımıslardı.

2000in başlarında mahallenin fiyakalısı sen olurdun. Şimdikiler daha çok apaçi gibi duruyor.

Şimdi motosiklet sürerken yaptığım eylem. 100km civarında eller geriye kaçıyor bu yüzden daha az hızda yapmak elzem.

Ayaklarımızıda direksiyona koyardık, çükümüzle düşündüğümüz vakitlerdi.

Ilkokul yıllarında mahalledeki yokuştan bırakıp aşağıda düşmemle sonuçlanan hareketti. ilk önce etrafa bakındım kimse var mı diye. ama her tarafım çiziklerle doldu, acı bir taraftan. sonra bisikleti kontrol ettim. görünürde bir şey yoktu. bisikleti aldım elime binmeden eve. evde de amaç kimseye görünmemek. doğruca yatağa girdim, yorganı başıma çektim. uzun bir süre çıkmadım yataktan. sorduklarında hastayım diyordum. ama o yokuş aşağı bırakırken hız denemesini devam ettiremedim diye üzülmüştüm. eğer düşme olmasaydı defalarca yapacaktım bu işi. bir taraftan vücutta yanmalar başladı. akşama kadar çıkmadım. daha sonra baktım çizik olan yerleri kapattım. kimse de anlamadı ne olduğunu. neden anlattım, bilmiyorum. aklıma geldi birden. şimdi o hareketi tekrar yapmaya cesaretim yok. o günler geri gelse bir daha yine yapardım.

tam ellerini bırakmış ve karizmanın doruğa ulaştığını hissetmeye başladığın anda zift tümseğinin birinin suratını dağıtmasıyla sonuçlanabilen aktivite.

(bkz: Kızlara hava atmaya çalışan abaza)

Çocukken kızlara hava atma yollarından sadece biri.

uzun aradan sonra bugün yazlıkta kardeşimin ısrarı nedeni ile yaptığım ve pişman olduğum eylem.tam iki eli bırakmış dengeyi sağlamışken o lanet taş yüzünden kafayı duvara vurduk.

bisiklete binmeyi bilmediğim için şu zamana kadar tadamadığım zevktir. bir de şöyle bir şarkı sözü vardır " i can ride my bike with no handlebars , no handlebars.." deyü o şarkıyı dinledikçe bu konuda içim daha çok acıyor.ağlıyorum sözlük ağlıyorum ....

küçüklüğümde o eylemi yaparken hiç bir kaza yaşamadım. eylemin kazandırdığı karizmayı çizdirmeden kullandım zamanında. bisiklet aşığı biri olarak bir kere büyük kaza yaşamışımdır, o da iki elim de direksiyondayken olmuştur. hem de düşük hızda.

bi aralar benim de yaptığım fiziksel aktivite. ris budur

kendini özgür hissettirir.

Büyüdükten sonra düşünüldüğünde çok gereksiz olarak bulunan hareket.

Gerçi o dönemlerimde hiç becerememiştim iki eli birden bırakmayı, bisikletle aram hiçbir zaman iyi olmadı, meh.

yaptın da ne oldu tüm kızlar boynuna mı atıldı. mallık sembolüdür kanımca.

show dur efenim. (bkz: ergen var kaçın)

erkekler tarafından belirli yaşlarda yapıldığı taktirde, etrafta oturan komşu kızlarının "aman bak bisiklet sürerken ellerini bırakabiliyor, hemen gidip bu çocuğa verelim" hissiyatını aşırı şekilde tetikleyen olumlu davranışlardandır...sonuc olarak bırakın bir seyler almayı, direklere veya ağaçlara sert bindirmeler yaparak eldeki karizmadan da olursunuz o kadar..

sonucunnda bisik olmayan eylem.

feci bi düşüşle sonlanan çocukluk riski.